lin.

ALLMERS

Nu ja, -- kion do --?

EYOLF

Sed ili estas tiom malbonkondutaj, tiuj knaboj. Kaj ili diras, ke mi
neniam povos farigxi soldato.

ALLMERS

(kun subpremata kolero) Kial ili do tion diras?

EYOLF

Eble ili estas enviemaj. Cxar, pacxjo, ili estas ja tiom malricxaj,
ke ili devas iri nudpiede.

ALLMERS

(mallauxte, kun sufokata vocxo) Ho, Rita, -- kiom jeno turmentas
mian koron!

RITA

(trankviligante, ekstaras) Nu, nu, nu!

ALLMERS

(minacante) Sed tiuj knaboj, iam ili lernos, kiuj estas majstroj tie
malsupre sur la bordo!

ASTA

(auxskultante) Iu frapas.

EYOLF

Certe estas Borghejm!

RITA

Envenu!

(La _Rato-frauxlino_ envenas silente kaj trankvile tra la dekstra
pordo. Sxi estas malalta, maldika, kurba estajxo, maljuna, grizhara,
kun akraj pikantaj okuloj. Vestita en malnovmoda, flordesegnita robo
kun kufo kaj manteleto. Per la mano sxi tenas grandan, rugxan
pluvsxirmilon, kaj sur la brako, en sxnuro, nigran saketon.)

EYOLF

(mallauxte, tenante la robon de _Asta_) Onklino! Eble estas sxi!

RATO-FRAUxLINO

(genufleksas cxe la pordo) Mi humile petas permeson, -- cxu la
gesinjoroj havas ion rongxantan en la domo?

ALLMERS

Ni? Ne, mi ne kredas.

RATO-FRAUxLINO

Jes, cxar alie mi volonte sxatus helpi la gesinjorojn senigi sin de
tio.

RITA

Jes, jes, ni komprenas. Sed ni havas neniujn tiajn.

RATO-FRAUxLINO

Estas vere malfelicxe. Cxar gxuste nun mi faras rondvojagxon. Kaj
neniu scias, kiam mi revenos en tiu cxi regiono. -- Ho, kiom laca mi
estas!

ALLMERS

(montras al segxo) Jes, vi tiel aspektas.

RATO-FRAUxLINO

Oni devus ja neniam farigxi laca bonfarante al la malfelicxaj etuloj,
kiuj estas malamataj kaj persekutataj tiom severe. Sed la fortoj
elcxerpigxas.

RITA

Eble vi volas sidi kaj iom ripozi?

RATO-FRAUxLINO

Multajn dankojn. (eksidas sur segxon inter la pordo kaj la sofo)
Cxar la tutan nokton mi okupigxis en aferoj.

ALLMERS

Nu tiel?

RATO-FRAUxLINO

Jes, sur la insuloj. (klukridas) La homoj vere bezonis sendi por mi.
Nu, ili ege malemis. Sed estis la nura rimedo. Ili tamen devis rongxi
la acidan pomon. (rigardas _Eyolf_ kaj kapsignas) Acidan pomon,
sinjoreto. Acidan pomon.

EYOLF

(senpere, iom timigita) Kial devis ili --?

RATO-FRAUxLINO

Kion?

EYOLF

Rongxi gxin?

RATO-FRAUxLINO

Fakte ili ne povis sin plu nutri. Pro la ratoj kaj cxiuj iliaj
ratinfanoj; la juna sinjoro certe komprenas.

RITA

Hu! La kom