_!

BORGHEJM

(auxskultas kaj vokas malsupren) Kies infano estas, vi diras?

(Malklaraj vocxoj auxdigxas. _Borghejm_ kaj _Asta_ eligas sufokitan
krion, kaj ekkuras malsupren tra la gxardeno.)

ALLMERS

(en anima timo) _Ne estas_ Eyolf! _Ne estas_ Eyolf, Rita!

RITA

(sur la verando, auxskultante) Tsx; silentu! Lasu min auxdi kion ili
diras! (Rita fugxas kun trancxanta krio enen en la cxambron.)

ALLMERS

(post sxin) Kion ili diris?

RITA

(glitfalas apud la apogsegxo) Ili diris: La lambastono flosas!

ALLMERS

(preskaux lamigita) Ne! Ne! Ne!

RITA

(rauxke) Eyolf! Eyolf! Ho, ili _devas_ savi lin!

ALLMERS

(duone freneza) Aliajxo ne eblas! Tia kara vivo! Tia kara vivo!

(Li kuregas malsupren tra la gxardeno.)

DUA AKTO

(Malgranda, malvasta valo en la arbaro de _Allmers_ malsupre cxe
la marbordo. Altaj, maljunaj arboj maldekstre klinas sin super la
loko. Malsupren laux la deklivo en la fono fluegas rivereto, kiu
malaperas inter la sxtonoj cxe la rando de la arbaro. Vojeto
serpentumas apude laux la rivereto. Dekstre staras nur kelkaj opaj
arboj, inter kiuj videtigxas la fjordo. Antauxe vidigxas la angulo de
boatejo kun surteren tirita boato. Sub la maljunaj arboj maldekstre
staras tablo kun benko kaj kelkaj segxoj, cxio farita el maldikaj
betultrunkoj. Estas peza, pluvema tago kun drivantaj nebulnuboj.)

(_Alfred Allmers_, vestita kiel antauxe, sidas sur la benko
apogante la brakojn sur la tablo. Lia cxapelo kusxas antaux li.
Li fiksrigardas senmove kaj spirite forestante rekte antauxen
super la akvon.)

(Iom poste venas _Asta Allmers_ malsupren laux la arbara vojeto. Sxi
portas malfalditan pluvsxirmilon.)

ASTA

(proksimigxas al li silente kaj gardeme) Vi ne devus sidi cxi tie
malsupre en la nuba vetero, Alfred.

ALLMERS

(kapsignas malrapide sen respondo)

ASTA

(kunfaldas la pluvsxirmilon) Mi iris longe por sercxi vin.

ALLMERS

(senesprime) Dankon.

ASTA

(translokigas segxon kaj sidigas sin apud li) Cxu vi longe sidis cxi
tie? La tutan tempon?

ALLMERS

(ne respondas; post iom li diras:) Ne, mi ne povas tion imagi.
Sxajnas al mi, ke estas tute neebla, -- tio cxi.

ASTA

(konsolante metas la manon sur lian brakon) Vi malfelicxa Alfred.

ALLMERS

(fiksrigardas sxin) Estas do vero, cxu, Asta? Aux cxu mi farigxis
freneza? Aux mi nur songxas? Ho, se estus nur songxo! Imagu kiom
felicxege, se mi nun vekigxus!

ASTA

Ho, se mi vere povus vin veki.

ALL