de tio! Ne, ni iras en la boaton, li kaj mi. Kaj ili sekvas
post ni. La grandaj kaj iliaj etuloj.

EYOLF

(strecxita) Kaj jen kio --? Rakontu!

RATO-FRAUxLINO

Jen ni debordigxas. Kaj mi julas kaj ludas busxharmonikon. Kaj
Mopsulo, gxi nagxas malantauxe (kun fajrer-sxutantaj okuloj) Kaj
cxiuj tiuj kiuj svarmadis kaj cxirkauxkuris, ili sekvas, sekvas nin
sur la profundan akvon. Jes, cxar tion ili devas!

EYOLF

Kial ili devas?

RATO-FRAUxLINO

Gxuste cxar ili ne _volas_. Cxar ili tiom timotremas antaux la akvo,
-- tial ili trudigxas en gxin.

EYOLF

Cxu tiam ili dronas?

RATO-FRAUxLINO

Cxiu kreita opulo. (pli mallauxte) Kaj jen cxio estas tiom trankvila
kaj bona kaj malluma por la sxatindaj etuloj, kiom ili nur povas
deziri. Dormas tie malsupre en tia dolcxa kaj longa dormo. Cxiuj tiuj
kiujn la homoj malamas kaj persekutas. (ekstaras) Nu, en pli fruaj
tempoj mi ne bezonis Mopsulon. Tiam mi mem allogis. Mi sola.

EYOLF

Kion vi allogis?

RATO-FRAUxLINO

Homojn. Precipe unu.

EYOLF

(strecxita) Ho, diru al mi, kiu li estis!

RATO-FRAUxLINO

(ridas) Estis mia amato, tiu, vi eta cxarmulo!

EYOLF

Kie li do nun estas?

RATO-FRAUxLINO

(malmole) Malsupre cxe cxiuj tiuj ratoj. (denove milde) Sed nun mi
devas denove eliri al la aferoj. Cxiam survoje. (al _Rita_) Cxu la
gesinjoroj tute ne bezonas min hodiaux? Cxar tial mi povus finfari
samtempe.

RITA

Dankon ne; mi opinias, ke ne estas bezonata.

RATO-FRAUxLINO

Nu-ja, plej kara sinjorino, oni neniam scias --. Se la gesinjoroj
rimarkus, ke estas io kio rongxadas, -- kaj svarmas kaj
cxirkauxkuras. -- jen sendu por mi kaj Mopsulo. -- Adiaux, adiaux
milfoje. (Sxi eliras tra la pordo dekstre.)

EYOLF

(mallauxte triumfe al _Asta_) Onklino, jen pensu, ke ankaux
_mi_ vidis la Rato-frauxlinon!

(_Rita_ eliras sur la verandon kaj ventumas sin per posxtuko. Iom
poste _Eyolf_ gardeme kaj nerimarkite eliras dekstren.)

ALLMERS

(prenas la tekon de la tablo cxe la sofo) Cxu estas _via_ teko, tiu
cxi, Asta?

ASTA

Jes, mi havas kelkajn malnovajn leterojn en gxi.

ALLMERS

Nu, la familiajn leterojn --

ASTA

Cxar vi ja petis min ordigi ilin por vi dum via foresto.

ALLMERS

(frapetas sxian kapon) Kaj jen por _tio_ vi trovis tempon, vi!

ASTA

Ho jes. Mi faris tion parte cxi tie kaj parte en la urbo cxe mi mem.

ALLMERS

Dankon, kara --. Cxu vi trovis ion apartan en ili?

ASTA

(suprajxe aludante) Nu, -- ion aux alian