) Jes! Kaj jen mi atingis supren en la senfinan
solecon. Vidis la sunlevigxon lumi sur la pintojn. Sentis min pli
proksima al la steloj. Kvazaux en kompreno kaj komunumo kun ili. Kaj
jen mi kapablis.

ASTA

(malgxoje) Sed neniam plu vi dauxrigos skribi la libron pri
"La respondeco de la homo"?

ALLMERS

Ne, neniam, Asta. Mi ne povas dividi min inter du taskoj, mi ja
diras. -- Sed mi volas realigi la respondecon de la homo -- en mia
vivo.

RITA

(kun rideto) Cxu vi vere kredas ke vi povas subteni tiajn altajn
intencojn cxi-hejme?

ALLMERS

(prenas sxian manon) Lige kun vi mi povas. (etendas la alian manon)
Kaj lige ankaux kun vi, Asta.

RITA

(retiras sian manon) Do kun du. Vi tamen povas vin dividi.

ALLMERS

Sed plej kara Rita --!

(_Rita_ foriras de li kaj haltas cxe la pordo de la gxardeno.)

(Iu frapas facile kaj rapide sur la pordon dekstre. _Ingxeniero
Borghejm_ rapide envenas. Li estas juna viro iom pli ol 30 jaroj.
Hela kaj brava esprimo, Rekta staturo.)

BORGHEJM

Bonan matenon, bonan matenon, sinjorino! (Haltas gxoja je la vido de
_Allmers_.) Ho ne, kion mi vidas! Jam reen hejme, sinjoro Allmers?

ALLMERS

(skuas lian manon) Jes, mi revenis cxi-nokte.

RITA

(gaje) Li ne plu havis forpermeson, sinjoro Borghejm.

ALLMERS

Ho ne, tio do ne estas vero, Rita --

RITA

(venas pli proksimen) Jes, certe estas vero. Lia forpermeso finigxis.

BORGHEJM

Nu, vi tenas vian edzon per strecxaj bridoj, sinjorino?

RITA

Mi subtenas miajn rajtojn. Kaj cxio devas ja havi finon.

BORGHEJM

Ho, ne cxio, -- mi esperas. -- Bonan matenon, frauxlino Allmers!

ASTA

(eviteme) Bonan matenon.

RITA

(rigardas al _Borghejm_) Ne cxio, vi diras?

BORGHEJM

Jes, mi plene kaj fide kredas, ke almenaux _io_ en cxi tiu mondo ne
havas finon.

RITA

Nun vi certe pensas pri amo -- aux tiajxo.

BORGHEJM

(varme) Mi pensas pri cxio tio, kio estas inda.

RITA

Kaj kio neniam finigxas. Jes, ke ni pensu pri tio. Ni cxiuj esperu
pri tio.

ALLMERS

(proksimigxas al ili) Nun vi baldaux finfaris la vojlaboron cxi tie?

BORGHEJM

Mi _jam_ finfaris. Finfaris hieraux. Gxi dauxris suficxe longe. Sed,
dank' al Dio, _tio_ do finigxis.

RITA

Kaj pri tio vi estas gxojega?

BORGHEJM

Jes, efektive mi estas!

RITA

Nu, tion mi diru --

BORGHEJM

Kion, sinjorino?

RITA

Ne estas tute afable de vi, sinjoro Borghejm.

BORGHEJM

Cxu? Kial ne?

RITA

Ne, cxar tial vi poste