d pri surogato de ideologio solidigxinta en dogmojn.
La manifesto (aux katehxismo) de Rauxmo certe enhavas ankaux
bonajn ideojn, verdire ne tro originalajn, tiel ke foje oni
auxdas iun diri, ke Juan Regulo Perez, Privat, Kabe aux Zamenhof
mem estis rauxmistoj, antauxmontrantoj de la rekta vojo, simple
cxar ili agis sagxe, aktivis konkrete, uzis esperanton estiel
normalan lingvon. Cxar la manifesto farigxis relikvo, la
gvidantoj de la sekto uzurpis la rajton interpreti gxin, la
monopolon opinii dikte kaj verdikte. Se ie iu interpretas gxin
deviacie, LF baldaux aperigas rebaton por diri, ke la interpreto
ne gxustas, kiel siatempe Kremlo, kies fosilioj decidis, kiu
interpreto de marksismo-leninismo pravas, kaj la interpretoj
kompreneble sxangxigxis lauxbezone, kaj lauxsezone. Efektive, jen
Chiasso/Kiaso kiel _mikrosocia_ posteulo de Kremlo, la Blanka
Domo kaj Vatikano. Kiel papoj kaj politburoanoj [*], ankaux la
Giorgio la Unua estas neerariva. En _Literatura Foiro_ kaj la
nuna _Heroldo_ (kiun, respekte al Ada Fighiera Sikorska, oni
devus renomi _Literatura Ftiro_ pro ties parazita dependo de LF)
absolute mankas memkritiko. Ecx simplajn erarojn pri faktoj oni
ne korektas. Kiu auxdacas opinii libere pri la manifesto, la
kooperativo aux la grafika aspekto de la revuo, tiu punende
pekas.

La ekzemploj abundas. Fine de la tria alineo de tiu cxi teksto mi
citis opinion el artikolo de Gudskov. En sia respondo al la
artikolo, Silfer unue adjektivas gxin _interesa_, sed fine
aldonas jenan verdikton (SILFER 1995, p. 24): "La aserto de
Gudskov estas intelekte malhonesta, gxuste cxar mi estimas lin
tro inteligenta por supozi ke li skribas idiotajxon". Implicite:
la artikolo estas idiota, nur sxajne inteligenta, kaj krome
malhonesta. Alivorte, la konkludan frazon konsistigas falsa
komplimento trempita en veneno kaj galo. Oni povus pensi, ke cxi
maniero refuti ideojn kaj argumentojn atakante ne ilin sed ilian
auxtoron, la homon (t.n. argumento _ad hominem_), estus
esceptajxo en kultura kaj literatura revuo, des pli en la organo
de Esperanta PEN-Centro! La jarkolektoj de LF bedauxrinde pruvas
la malon. Ni vidu suficxe fresxan ekzemplon, la _proceson_
kontraux Jouko Lindstedt, laux la tradicio de la moskvaj
procesoj. Omagxe al Mihxail Bulgakov, mi prezentos gxin sub la
formo de triakta teatrajxeto:

Jouko Lindstedt
(Religia dramo)

Akto 1, sceno 1: LF publikigas la unuan el serio de artikoloj de
Lindstedt pri denaskismo. En gxi