s kompreni, ke en viaj suferoj
(kies realecon kaj kunsentindecon certe neniu neos)
vi povas ne prioritatigi la tro teorian laboron
specifi tiajn kriteriojn. Mi nur atentigas vin pri
distingoj, kiujn vi eble agnoskas, kaj kiuj eble ne
aspektos ekstertemaj. Vi konsentos, ke ekzistas do
juroj kaj juroj.

"La naciaj jursistemoj heredas tradiciojn de
cenzurado, kiuj flaris cxie ion suspektindan, kaj
donis grandan potencon al la punantaroj (kaj pere de
ili al la pun-invitaj procesontaroj). Provoj
literaturi internacie ne sane kreskas en medio, kiu
tro peze heredas tiujn sistemojn. Oni volas konstrui
al si novajn liberojn. En tiu konstruado povas okazi
ekscesoj. Pro tiaj kunpusxigxoj eble evoluos malpeza
kodo kiu estos pli efike-universala, ol estus
nacisistemara kungregigo.

"Mi ne tedos vin per (por mi persone gravegaj)
rakontoj pri bengalaj sxlosilromanoj.

"Altestime, Probal Dasxgupto".

Kaj per tio mi finas. Cxar, kiel admonas min Trevor Steele en
letero, tro pensi pri cxi temoj "malutilas al [mia] verkista
evoluo". Sanon kaj poezion!

Bruselo, 20-21.08.1998 (reviziita je 22-23.02.1999)

Al la busxo de oni neniu povas ordoni

Baldaux aperos nova kontrauxsilfera filibro de
Camacho.
(Aleksander Korjxenkov?)

Pli ol unu jaro jam pasis post la "unua eldono" de _La liturgio
de l' foiro_. Siatempe mi sendis la tekston al du
gazet-eldonistoj, _La KancerKliniko_, kiu _ne povis_ ensxovi gxin
en sian eldonprogramon, kaj _La Gazeto_, kiu unue pretis kuiri el
gxi specialan numeron de la revuo, sed kiu poste _malvolis_ tion
fari, probable pro timo al reprezalioj (juraj aux vipuraj) aux
pro miskomprenitaj neuxtralismo, formalismo kaj gxentlemanismo.
Nu, dum _La Gazeto_ dedicxadis siajn pagxojn malavare al reformoj
kaj surogatoj de nia alphabeto, mi zorgis pri gxia aperigo kiel
privata letero ricevota de kolegoj kaj geamikoj. Laux la paso de
la monatoj venis al mi multaj kaj tre diversaj reagoj, ret- kaj
paper-posxte.

Ekzemple, mi trovas nun tre konvinka kaj pozitiva argumenton de
Lindstedt favoran al denaskismo surbaze de evoluo ne nur
intelekta, sed ankaux morala kaj kulturhorizonta, de la infano,
kio bone sidus sur p. 13.

Krome jen kaj jen venis al mia kapo novaj ideoj, kiel la
konstato, ke la manifesta insistado pri krizo de identeco en la
esperantistaro plus la detiama sercxado de propra (kaj nova)
identeco kune emigas konkludi pri identeca krizo gxuste cxe