trauxdiris Alicio, "la dauxrigo montras ke '_cxiuj venis re
al vi_.'"

"Kaj jen ili," triumfis la Regxo, montrante sur la tablon. "Nenio
povas esti pli klara pruvo ol tio. Ankaux tion cxi atentu: '_Dolor'
vi for, ekkriis sxi._' Cxu vi, mia kara, (turnante sin al la Damo) ne
ordonis ke la Loro estu for? Tamen, jen li sidas!"

"Certege," kriis la Damo, kaj furioze jxetis kontraux la Loron grandan
inkujon.

La inkujo trafis--ne la Loron--sed Bil Lacerton. Tiu jam de longe
cxesis skribi per la fingro, cxar li ne sukcesis fari per gxi markojn;
sed nun la kompatinda besteto laboreme rekomencis la fingroskribon,
uzante la inkon, kiu gutfalis de lia vizagxo.

La Loro tute ne atentis la inkujon; li nur gxentile klinis sin antaux
la trono kaj majeste marsxis for.

"_Doloro for!_ Do, Loro, for!" la Regxo ripetis per speciale atentiga
vocxo, kaj cxirkauxrigardis la cxeestantaron kun afabla rideto.

Sekvis tre embarasa silento. Fine la Regxo devis anonci "Mi faris
sxercon," kaj--tuj la korteganoj aplauxdis amase.

"La jxurintoj konsideru la verdikton," diris la Regxo, jam la dudekan
fojon!

Cxi tiun fojon la Damo interrompis. "Ne, ne," sxi diris, "ni havu unue
la jugxon, kaj nur poste la verdikton."

"Vi parolas sensencajxon," lauxte diris Alicio.

"Senkapigu sxin," kriegis la Damo per sxia plej alta vocxtono.

Tamen neniu ekmovis sin!

"Mi ne timas _vin_" diris Alicio (sxi jam kreskis gxis sia normala
alteco). "Vi ja estas nenio,--nenio krom ludkartaro!"

La tuta kartaro tuj suprenlevigxis en la aeron kaj ree flugfalis sur
sxin. Sxi eligis krieton, krieton duone timan kaj duone koleran, penis
forfrapi ilin kaj--

--trovis sin kusxanta sur la deklivo. Jen la fratino vartis sxian
kapon sur la genuoj kaj forbrosas kelke da sekaj folioj falintaj de la
arboj sur sxian vizagxon.

"Vi vekigxu, Anjo, vi vekigxu, kara," diris la fratino. "Vi ja tre,
tre longe dormis."

"Ho, mi estas songxinta tian kuriozan songxon," diris Alicio.

Kaj sxi rakontis al la fratino lauxeble cxiujn cxi strangajn
Aventurojn, kiujn vi jxus tralegis.

Kiam sxi finis la rakonton, la fratino kisis sxin, dirante:--

"Jen tre kurioza songxo certege, Anjo. Sed jam malfruigxas; vi do kuru
en la domon por la temangxo."

Alicio tuj levis sin kaj rajte pensis--dum sxi kuras--kian mirindan
songxon sxi songxis!

* * * * *

Sed la fratino ankoraux sidis sur la deklivo, apogante la kapon per
la mano, kaj rig