gerunt in omni, quam exercemus, controversia, de
infusa gratia, de inhaerente iustitia, de Ecclesia conspicua, de
necessitate Baptismatis, de Sacramentis et Sacrificio, de piorum
meritis, de spe et timore, de peccatis imparibus, de auctoritate
Petri, de clavibus, de votis, de conciliis evangelicis, de
caeteris. Scripturas neque paucas et ponderosa catholici passim
in libris, in colloquiis, in templis, in schola citavimus atque
discussimus; eluserunt. Veterum scholia graecorum et latinorum
admovimus; abnuerunt. Quid tum denique? Doctor Martinus Lutherus,
aut vero Phillippus, aut certe Zuinglius, aut sine dubio Calvinus
et Bezza, fideliter enarrarunt. Egone quemquam vestrum existimen
tam esse mucosis naribus, qui hoc artificium, monitus, non
persentiscat? Quare fateor me scholas Academicas cupide
requirere, ut inspectantibus vobis, calamistratos istos milites,
in solem et pulverem e suis umbraculis evocatos, non meis
viribus, qui cum vestris centesima parte non sum conferendus, sed
valentissima causa et certissima veritate debilitem.

TERTIA RATIO

NATVRA ECCLESIAE

Audito iam Ecclesiae nomine, hostis expalluit. Sed tamen
excogitavit quiddam, quod a vobis animadverti volo, ut falsi
ruinam et inopiam cognoscatis. Senserat in Scripturis tum
propheticis, tum apostolicis, ubique honorificam Ecclesiae fieri
mentionem: vocari civitatem sanctam (Apoc. xxi. 10), fructiferam
vineam (Ps. lxxix.9), montem excelsum (Isai. ii. 2), directam
viam (Ibid. xxxv. 8), columbam unicam (Cant. vi. 8), regnum coeli
(Matth. xiii. 24), sponsam (Cant. iv. 8), et corpus Christi (Eph.
v. 23 et 1 Cor. xii. 12), firmamentum veri (1 Tim. iii. 15),
multitudinem illam, cui Spiritus promissas instillet omnia
salutaria (Ioan. xiv. 26): illam, in quam universam nullae sint
umquam fauces diaboli morsum letiferum impacturae (Matth. xvi.
18); illam, cui quicumque repugnet, quantumvis ore Christum
praedicet, non magis Christi, quam publicanus aut ethnicus
(Matth. xviii. 17), potiatur.

Non est ausus contravenire sonitu, videri noluit Ecclesiae, quam
toties Scripturae commemorant, refragari; nomen callide retinuit,
rem ipsam funditus, definiendo, sustulit. His enim proprietatibus
delineavit Ecclesiam, quae penitus ipsam occulant, et dimotam a
sensibus tamquam ideam platonicam, secretis obtutibus hominum
perpaucorum subiiciant[23]; eorum tantummodo, qui singulariter
afflati, corpus hoc aerium intelligentia comprehenderent, et
huiusce sodalitatis participe