avit, nihilo
minus quam animae damnatorum, nisi quod sibi restituendus
erat.--Quandoquidem enim morte corporea nobis nihil
profuisset;[90] anima quoque luctari cum morte debuit aeterna,
atque hoc modo nostrum scelus suppliciumque dependere." Ac ne
quis forte suspicetur, istud Calvino per incuriam obrepsisse,
idem Calvinus:[91] "Omnes vos, si qui doctrinam istam solatii
plenam exagitastis, perditos" appellat "nebulones." Tempora,
tempora, cuiusmodi monstrum aluistis? Cruor ille delicatus et
regius, qui de innocentis Agni corpore lacerato fissoque
scaturiit, cuius cruoris una guttula propter dignitatem Hostiae
mille mundos redimere potuisset, nihil humano genet profecit,
nisi "mediator Dei et hominum (1 Tim ii. 5), homo Christus Iesus
mortem quoque secundam (Apoc. ii. 11)," mortem animae, mortem
gratiae, peccati solius et exsecrabilis blasphemiae sociam,
pertulisset? Prae hac insania modestus videbitur Bucerus,
quamquam est impudens, qui[92] infernum in symbolo sepulcrum
accipit, per epexegesim valde praeposteram, ac potius tautologiam
ineptam atque stolidam.

Anglicani sectarii, pars Calvino, idolo suo, pars Bucero, magno
magistro, solent accedere; pars etiam submurmurant in hunc
articulum, ne quid facessat ultra molestiae, quemadmodum sine
tumultu penitus eximatur de Symbolo. Id veno etiant fuisse
tentatum in conventiculo quodam Londinensi, memini narrasse mihi,
qui interfuit, Richardum Chenaeum, miserrimum senem, male
mulctatum a latronibus foris, neque tamen ingressum in paternam
domum. Hactenus de Christo.

DE HOMINE.--De homine[93] quid? "Imago Dei penitus in homine
deleta est, nulla boni scintilla superstite: tota natura quoad
omnes animae partes ita funditus eversa, ut ne renatus quidem et
sanctus quidquam sit aliud intrinsecus, nisi mera corruptio atque
contagio." Quorsum ista? Vt qui sola fide gloriam rapturi sunt,
in omnium turpitudinum coeno volutati, naturam accusent, virtutem
desperent, praecepta deonerent.

DE PECCATO.--Huc Illyricus, Magdeburgensium primipilus, illud
suum adiecit immane placitum[94] de originis peccato, quod esse
vult: "Intimam substantiam animarum, quippe quas, post Adami
lapsum, diabolus ipse procreet, et in sese transformet." Hoc
quoque tritum est in hac faece: "Omnia peccata esse paria:"[95]
sed ita (ne Stoici reviviscant), "si Deo iudice ponderentur." Ac
si Deus, aequissimus iudex, oneri nostro cumulum potius, quam
levamentum faceret, et id, quod non est in re, quum sit ipse
i