quam Dei Spiritus illuxit Ecclesiae, certe illud est tempus
immitendi Numinis, quum omnium ecclesiarum, quae sunt in terris
patentissimae, religio, maturitas, scientia, sapientia, dignitas,
unam in urbem confluxerint, adhibitisque modis omnibus divinis et
humanis, quibus indagari veritas possit, promissum implorent
Spiritum,[32] quo salutariter et prudenter sanciat.

Prosiliat nunc aliquis factionis haereticae magistellus, attollat
supercilia, suspendat nasum, frontem perfricet, iudicesque suos
scurriliter ipse iudicet. Quos ille ludos, quos iocos dabit?
Repertus est Lutherus,[33] qui diceret, anteferre se Consiliis
duorum suffragia bonorum et eruditorum hominum (putatote suum et
Phillippi), si quando in Christi nomine consensissent. O
circulos! Repertus est Kemnitius[34], qui concilium Tridentinum
ad suos vertiginis importunae calculos exegerit; quid lucratus?
Infamiam. Dum iste nictaverit, sepelietur cum Ario; Tridentina
Synodus quo magis inveterascet, eo magis in dies eoque perennius
efflorescet. Bone Deus! quae gentium varietas, qui delectus
episcoporum totius orbis, qui regum et rerumpublicarum splendor,
quae medulla theologorum, quae sanctitas, quae lacrymae, quae
ieiunia, qui flores academici, quae linguae, quanta subtilitas,
quantus labor, quam infinita lectio, quantae virtutum et
studiorum divitiae augustum illud sacrarium impleverunt? Audivi
ego Pontifices exsultantes, et in his Antonium, archiepiscopum
Pragensem, a quo sum creatus presbyter, amplissimos et
prudentissimos viros, quod in ea schola haesissent aliquot annis,
ut nullum Ferdinandi Caesaris, cui multum debuerant, regalius et
uberius in se beneficium colerent, quam hoc fuit quod in
Tridentino gymnasio legati ex Pannonia consedissent. Intellexit
hoc Caesar, qui reversis ita gratulatus est: "Aluimus vos in
schola optima."

Huc invitati fide publica, cur non properarunt adversarii, ut eos
palam refellerent, in quos ranunculi coaxant e cavernulis?--Hussio
et Hieronymo fregere fidem, inquiunt--Qui?--Constantiensis Concilii
proceres--Falsum est: nullam dedere. Sed nec in Hussium tamen
animadversum fuisset, nisi homo perfidiosus et pestilens, retractus
ex fuga, quam ei Sigismundus Imperator periculo capitis
interdixerat, violatis etiam conditionibus, quas scripto pepigerat
cum Caesare, vim omnem illius diplomatis enervasset. Fefellit
Hussium praecipitata malitia. Iussus enim, quum barbaras in sua
Bohemia tragoedias excitasset, semetipsum sistere Constan