ngxita, mi tamen ne povas. Cetere, cxiuj
proponoj, kiujn mi ricevas, kune kun mia jugxo pri ili, estos
prezentataj al la jugxo de l' publiko aux de ia el la jam konataj
instruitaj akademioj, se inter tiuj cxi estos trovita unu, kiu
volos preni tiun cxi laboron. Se ia kompetenta akademio min
sciigos, ke gxi volas preni tiun cxi laboron, mi tuj sendos al
gxi la tutan materialon, kiu estas cxe mi, mi fordonos al gxi la
tutan aferon, mi foriros kun la plej granda gxojo je eterne de l'
sceno, kaj el auxtoro kaj iniciatoro mi farigxos simpla amiko de
l' lingvo internacia, kiel cxiu alia amiko. Se tamen nenia el la
instruitaj akademioj volos preni mian aferon, tian mi dauxrigos
la publikigadon de l' proponoj, sendataj al mi, kaj laux mia
propra pensado kaj laux la pensoj de l' publiko, sendataj al mi
pri tiuj proponoj, mi mem antaux la fino de l' jaro decidos la
finan formon de l' lingvo kaj mi sciigos, ke la lingvo estas
preta.

II.

La nombro 10,000,000, pri kiu estas parolita en mia unua verko,
sxajnas al multaj absolute ne ricevebla. La plej granda parto de
l' mondo efektive kredeble estos tiel senmova, ke gxi de si mem
ne donos vocxon, malgraux ke la afero estas tiel grava kaj la
laboro de l' vocxdono tiel malgrandega. Sed se l' amikoj de l'
lingvo internacia, anstataux timegi la nombron, laboros por la
afero kaj kolektos tiom vocxojn, kiom ili povos, tian la necesa
nombro da vocxoj povas esti ricevita en la plej mallonga tempo.

Kian mi proponis la vocxdonon, mi profunde kredis, ke pli frue
aux pli malfrue 10,000,000 vocxoj estos kolektitaj. La
rezultatoj, kiuj sin montris gxis hodiaux, ankoraux plifortigas
mian kredon. Sed ni prenu, ke mi fantazias, ke mi eraras, ke mi
tro multe esperas,--ke sur la tuta tero ne estos kolektita ecx
unu miliono da vocxoj . . . kion l' afero tian perdos? Kelkaj
konsilas al mi, ke mi forjxetu la vocxdonon aux ke mi malgrandigu
la nombron da postulataj vocxoj gxis unu miliono; "cxar", ili
diras, "danke la fantazian punkton de l' vocxdono, afero per si
mem tiel utila, povas fari fiaskon." Sed kie, sinjoroj, vi
prenis, ke la veno al celo de l' afero dependas de l' rezultatoj
de la vocxdono? Tiuj, kiuj trovas, ke mia lingvo estas inda je
lerno, sendas al mi promesojn senkondicxajn kaj lernas la lingvon
sen ia atendo. Sendepende de l' iro de la vocxdono en tiu cxi
lingvo estos eldonataj libroj kaj gazetoj, kaj la afero sin movos
antauxen. La vocxd