tio, ke
sxi tro bone vidis, kaj tio cxi estas tre dangxere.

Sxi tuj ekvidis, ke la nova veninto estas tute alia persono, ol
cxiuj ceteraj. "Li tien cxi venis, por rapidigi la kreskon de
sia barbo, tiel oni diras, sed mi bone vidas la efektivan kauxzon
de lia veno,--li ne havas ombron".

Sxi ricevis grandan sciemon, kaj tial sxi sur la promenejo tuj
komencis paroladon kun la alilanda sinjoro. Estante regxidino,
sxi ne bezonis fari grandan ceremonion kaj tial sxi diris: "Via
malsano estas tio, ke vi ne havas ombron!"

"Via regxida mosxto jam komencis tute sanigxi!" respondis la
ombro. "Via konata malsano de tro bona vidado estas perdita; vi
sanigxis: mi havas ombron tute neordinaran. Cxu vi ne vidas la
personon, kiu min cxian akompanas? Aliaj homoj havas ombron
ordinaran, sed mi ne amas aferojn ordinarajn. Kiel oni la
vestojn de siaj servantoj faras el pli bona sxtofo, ol oni portas
mem, tiel mi donis al mia ombro la formon de homo, kaj, kiel vi
vidas, mi ecx donis al gxi apartan ombron. Tio cxi estas vere io
tre multekosta, sed mi amas vivi alie ol cxiuj!"

"Kiel!" pensis la regxidino, "cxu mi efektive sanigxis? Tiu cxi
banejo estas vere por mia malsano la plej helpa! La akvo en nia
tempo havas tre mirajn fortojn. Sed tamen mi ne forveturos el la
banejo, cxar nun tie cxi nur farigxas interese. La alilandulo
tre placxas al mi. Ke nur lia barbo ne kresku, cxar tian li
forveturos."

Je l' vespero en la granda salono de baloj dancis la regxidino
kun la ombro. Sxi estis facila, sed li estis ankoraux pli
facila; tian dancanton sxi ankoraux nenian havis. Sxi rakontis
al li, el kia lando sxi estas, kaj li konis la landon, li tie
estis, sed sxi tian ne estis en la patrujo. Li rigardis supre
kaj malsupre tra l' fenestroj kaj vidis multajn aferojn, kaj tial
li povis respondi al la regxidino kaj rakonti al sxi tiajn
aferojn, ke sxi forte miregis. Li devis esti la plej sagxega
homo sur la tuta tero. Sxi ricevis grandan respekton por lia
vasta sciado. Kian ili post tio cxi ree dancis kune, sxi lin
ekamegis, kion la ombro bone vidis. Cxe la postiranta danco la
konfeso de sxia amo sin trovis jam sur sxia lango, sed sxi estis
ankoraux tiel prudenta, ke sxi ekpensis pri sxia lando kaj regno
kaj pri la multo da homoj, kiujn sxi estis ian regonta. "Sagxa
homo li estas!" diris sxi al si mem. "tio cxi estas bona; kaj li
dancas belege, gxi ankaux estas bona; sed egale grava demando
estas, cxu li estas suficxe i