hemel wordt zijn' roozenverwe ontvoerd.

Bij zulk een zalig, eenzaam vredezegenen,
och Moeder, mochte ik uwe stemme ontvaan!
Och mochte ik, Moeder mijn, u nog bejegenen,
een enk'len keer nog, en toen sterven gaan!

Neen, koud zoo ligt gij daar, in 't graf gedragen,
het hooren van mijn stemme is u geroofd!...
wijl boomen, bergen en de roozenhagen
de nacht bedekt, die dit mijn herte dooft!

R.I.P.

Rust in vrede, rust in vrede,
gij die, wandlend, zijt van hier
voorwaards- en voorbijgetreden,
onder Christi kruisbanier;
die naar 't land zijt, het verdoken,
waar de koninklijke staf
ligt bij 't naamloos stof gebroken,
van 't onedel werkmansgraf;
waar geleerdheid niets kan baten,
weet men Christi lessen niet,
waar men geld en goed moet laten,
waar geen schoonheid overschiet.
Rust gij, leeraar en geleerde,
rust scholier en schoolregent;
rust, dien elke ende een vereerde,
rust, dien niemand heeft gekend.
Rust, die 't zelfste bloed in de aderen
droegt misschien als ik; en gij,
vrome ziele onzer vaderen,
rust, en dat u vrede zij!
Moge God u ruste geven,
die begonnen, die volend,
of die, midden in het leven,
wakend hebt de dood gekend!
Rust in vrede, rust in vrede,
jonge en oude, groot en smal,
rust en, in Gods zaligheden,
rust, gij afgestorv'nen al.
Rust in vrede, rust in vrede,
u nog eens vaarwel gezeid,
eer ik weg en thuiswaards trede,
rust... tot in der eeuwigheid!
Amen.

HET KINDEKE VAN DE DOOD

Filius mortis est.
I Reg., XX, 31.

Daar zijnder die de levensbaan,
met schaars eenen brijzel brood,
tot aan hun oude dagen gaan
en leven, spijts de Dood.

Daar zijnder die dit leven van
zijn blijde bane stoot,
van waar hun eerste reize began:
't zijn kinderen van de Dood.

Een wist ik, en zijn moeder, als
zij 't hutste op haren schoot,
zij zong en zij zeide: "Mijn kind!" 't Was valsch!
't was 't kindeke van de Dood.

Zij leefde en leefde tweemaal toen
zij 't tegen heur herte sloot,
en driemaal, toen ze 't daar mocht voen,
heur kindeke... van de Dood.

't Kind at en drank, uit klaar bedwang,
en 't pramen van den nood,
maar al dat het nutte, van spijze en van drank:
het at en het drank de Dood.

Het groeide alzoo de plante wast,
die nimmer zunne 'n ziet:
een