en uit mijne oog verloren.

Mijn' huwlijkshope is heel vergaan,
Gods banden zijn ontloken;
en, felle dood, uw bitter slaan
heeft gansch mijn hert gebroken.

Gij liet eene enk'le blomme mij,
een teeder blomke blijven;
och spaart het, Heere, of komme mij
de dood met hem ontlijven!

Neen... vaster vele als alle smert
wille ik mijn' hope bouwen;
en, Jesu, op uw lijdend Hert
mijn kind en mij betrouwen!

CLIII

M.L.

1891

Geboren voor des werelds oogen
vol vreedzaamheid, vol mededoogen,
onschuldig als een kind, zoo koos
zij 't rechte pad en 't beste altoos.

Maria als een Moeder minnend,
heur Mans geluk en troost bezinnend,
zoo was zij lief en leed bereid
te dragen met zachtmoedigheid.

Een voorbeeld, onverwist, elk zijnde,
terwijl zij naar den Hemel pijnde,
zoo is 't dat zij, bij God bekend,
heeft 's levens korten loop volend.

Gelukkige! Uit de hooge zalen
en wou zij niet meer nederdalen,
maar wenkt van daar, en spoort ons aan
om waar zij ging heur na te gaan.

CLIV

B.L.H.

1891

Zoo 't eens was uit Gods hand gekomen,
zoo heeft Hij 't weer tot Hem genomen
en losgedaan
uit 's lichaams leed en lastigheden,
die 't onverbidlijk lijden deden
en pijne uitstaan.

't En kon niet meer... 't Was moegelegen,
zijn stemme sprak zijn herte tegen,
en 't doolde rond,
onwetend waar, tot dat, zijn wezen,
zijn handen bei tot God gerezen,
het ruste vond.

Ach, ruste en vrede u zij geschonken:
den bitt'ren kelk hebt ge uitgedronken
en God bemind;
ons Heere weet zijn vrienden weunen,
gij meugt op zijn beloften steunen,
onschuldig kind!

CLV

L.L.

1891

Al liefde, en anders niet,
hebt ge in uw lijkvat mede,
o Engelken, dat ons
zoo hoog verheugen dede;
maar dat, onvaste alhier,
verblijvende, eenen stond,
een' hooger', ver van ons,
een' hooger' woonstee vond!
Vaartwel, ons beider beeld,
en, bij den Heer verscholen,
blijft eene leidsterre ons,
die nog op de aarde dolen!

CLVI

Eerw. Pastor P. BUSSCHAERT

1891

Zijn herte zong, van binnen hem,
een lied dat de Engelen hoorden;
dat somtijds uit zijne oogen sprak,
en tintelde in zijn' woorden;
maar dat eilaas, dit tranendal
onweerd, bij hooger