un voeten, en bleven dan
strak liggen op den grond.

--Zie je wel! fluisterde triomphantelijk de kikker; als hij iets te
zeggen heeft, dan moet hij maar niet spreken! Stom of niet? En dat
doen ze nu allemaal, om later maar weer veel te doen te hebben. Daar
ben ik zeker van!

--Ik wou dat de Vrouw nog terug kwam! zei 't viooltje; haar halsje
rekkende, om te zien, het witte kleed, dat donkerder en donkerder werd.

--Vindt je dat dan zoo prettig?

--Ja, er is licht op haar hoofd, en licht in haar stem... en... ik
houd zoo van licht!

--Je bent een grappig klein ding! Licht in haar stem! Of je licht
hooren kunt! Weet je wat? Je bent overspannen van 't vele denken en
van 't alleen zijn! Licht in haar stem! Hoe kom je er aan?

--Er is licht in haar stem, en licht op haar hoofd. Ik wou dat ze
weer kwam!

--Op haar hoofd is blond haar, dat glanst in 't maanlicht!

--Er is licht in haar stem! De Man moet licht in haar stem gezien
hebben!

--Haar stem was niet onaangenaam. Ik houd het er voor, dat ze niet
kwaad is. Stil, daar komt de Man weer! O! O! wat een gezanik! mopperde
de kikker, die juist bezig was zijn lenig lichaam wat uit te rekken,
en nu weer onbeweeglijk, als levenloos, ging zitten.

--Het licht van haar stem heeft hij in zijn oogen! juichte zacht
't viooltje.

De man ging vlug. Zijn hoofd, met hoog blank, van de oogen tot aan
het donkere haar, hield hij flink. Als zooeven klommen licht-plekjes
tegen hem op.

--Het licht van haar stem heeft hij in zijn oogen! Het licht van haar
hoofd, is op zijn hoofd! jubelde 't viooltje weer.

De Man keek recht voor zich uit; alsof hij iets zag daar.

--Waar kijkt hij nu naar? fluisterde het blauwe bloempje.

--Naar niets!

--Jawel! ik weet het: hij ziet het licht van haar stem!

--Ik houd het er voor, dat hij weer veel te doen heeft, en daaraan
denkt. Vader zei altijd: Al wat er bij de menschen gebeurt, is,
omdat ze veel te doen hebben.

--Hij zag het licht van haar stem!

--Och, gekheid! Dat is allemaal gekheid! Jij begrijpt daar niets
van! Met dat "laatste avond!" Je begrijpt er niets van! Ze hadden veel
verstandiger gedaan, als ze hier een beetje waren blijven praten, net
als wij; en dat zouden ze veel liever gedaan hebben ook! De laatste
avond! Net of 't ooit een laatste avond hoeft te zijn, als je niet
wilt! Behalve als je leven uit is natuurlijk; dan kan je er niets aan
doen. Allemaal gekheid... stomheid... Natuurlijk doen ze weer zoo,
omdat ze wat