cke wandelaer magh schricken voor geweld,
De veilste paspoort is een' borse sonder geld.
Mijn bedd' waer stelens waerd: maer daer voor soud ick vechten
En, die my niet en steelt met twee vertrouwde knechten,
Kan qualick Meester zijn van deken of matras,
Daer op ick by der nacht meer als by dage pass':
De rest en is geen waer, om by den wegh te voeren;
Wie sou een' Schildery verduyst'ren voor de Boeren?
Daer is geen heelen aen[216], 't zijn vodden van beslagh,
By doncker ongesien, en lastigh by den dagh.

Peurt aen mijn' keucken niet: ick weet 'er niets van waerde:
Mijn Bleck[217] en Silverwerck, mijn' schotelen van aerde,
Mijn' linnen-kassen kael, verwachten sonder schrick,
Wie tegens sulcken winst wil tuyschen[218] om een' strick:
Heel Hofwijck is geen proy om lijf en lid te wagen;
En died'er sich vergrijpt, sal 't op de leer beklagen,
Om yser, overtent[219], om lood, om niet met al,
Gelijck de Muys om 't speck, te treuren in de val.

Soo valsch is 't uyterlick, en soo bedrieght schoon schijnen:
Mijn vollen inboel is niet waerdigh om te mijnen,
Als 't voor de Lapp'-boer[220] quam: en die van buyten staet,
Meent dat een' leyen-dack beduydt een huys van Staet.
Och armen! niet van straet, 't zijn schraele leege wanden,
Daer Kluyver[221] en Ste-boo niet wisten wat te panden,
Hol als des Meesters hoofd: ten naesten by een' Ton,
Als daer de Keiser voor most wijeken uyt de Son[222].

Goe rust dan, grijpend volck! ick wacht te nacht geen' gasten,
Daer zijnd'er, die ick wensch my mergen noen[223] verrasten,
Min haelens ongesint dan brengens, dat 's gewis,
Maer halers metter minn', daer geen' wet tegen is;
Huys-dieven van mijn Kass' en mijn' genegentheden,
Vijf Zielen wel gehuyst in onverlemde leden,
Vijf haelders op een' kerf, die noyt van yser wordt,
Soo langh ick niet en vast, en kom geen hemd te kort;
Vijf erven van mijn Erf, vijf leken, vijf Copyen
Van 't slechte Principael, dat sy, God lof! verby, en
Onendelick verby in waerde zijn geraeckt;
Vier knechtjens, die mijn' sorgh tot Mannen heeft gemaeckt,
Een Meisjen, tusschen moy en lijdelick van aensien,
Daer in sich Moeders deughd ontwijffelick laet aensien;
Vijf gasten ongenoyt en altijd wellekom,
Die my doen wenschen dat den dagh van mergen komm'.

Dit vriendelick gesin onthael ick, sonder pruylen,
Van dat sy d'eenigheit, daer in ick soeck te schuylen,
Verstoren met haer' jeughd, en roeren Hofwijck om,
En maken 't nauwer dan de straet van 't Achterom.

Daer z