efficacia, etiamsi per malos exhibeantur.

3] Damnant Donatistas et similes, qui negabant licere uti
ministerio malorum in ecclesia, et sentibant ministerium malorum
inutile et inefficax esse.

Art. IX. De Baptismo.

1] De baptismo docent, quod sit necessarius ad salutem,

2] quodque per baptismum offeratur gratia Dei, et quod pueri
sint baptizandi, qui per baptismum oblati Deo recipiantur in
gratiam Dei.

3] Damnant Anabaptistas, qui improbant baptismum puerorum et
affirmant pueros sine baptismo salvos fieri.

Art. X. De Coena Domini.

1] De coena Domini docent, quod corpus et sanguis Christi vere
adsint et distribuantur vescentibus in coena Domini;

2] et improbant secus docentes.

Art. XI. De confessione.

1] De confessione docent, quod absolutio privata in ecclesiis
retinenda sit, quamquam in confessione non sit necessaria
omnium delictorum enumeratio.

2] Est enim impossibilis iuxta Psalmum 19, 13: Delicta quis
intelligit?

Art. XII. De Poenitentia.

1] De poenitentia docent, quod lapsis post baptismum contingere
possit remissio peccatorum quocunque tempore, quum convertuntur,

2] et quod ecclesia talibus redeuntibus ad poenitantiam
absolutionem impertiri debeat.

3] Constat autem poenitentia proprie his duabus partibus.

4] Altera est contritio seu terrores incussi conscientiae agnito
peccato; altera est fides, quae concipitur ex evangelio seu
absolutione,

5] et credit propter Christum remitti peccata, et consolatur
conscientiam et ex terroribus liberat.

6] Deinde sequi debent bona opera, quae sunt fructus poenitentiae.

7] Damnant Anabaptistas, qui negant semel iustificatos posse
amittere Spiritum Sanctum;

8] item qui contendunt, quibusdam tantam perfectionem in hac
vita contingere, ut peccare non possint.

9] Damnantur et Novatiani, qui nolebant absolvere lapsos, post
baptismum redeuntes ad poenitentiam.

10] Reiiciuntur et isti, qui non docent remissionem peccatorum
per fidem contingere, sed iubent nos mereri gratiam per
satisfactiones nostras.

Art. XIII. De Usu Sacramentorum.

1] De usu sacramentorum docent, quod sacramenta instituta sint,
non modo ut sint notae professionis inter homines, sed magis ut
sint signa et testimonia voluntatis Dei erga nos,

2] ad excitandam et confirmandam fidem in his, qui utuntur,
proposita. Itaque utendum est sacramentis ita, ut fides accedat,
quae credat promissionibus, quae per sacramenta exhibentur et
ostenduntur.

3]