ri fenomenoj: la plej afabla kaj amema kaj dolcxa lumo briletis en
la okuloj de la viro dum momento; en la sekvinta momento la lumo
forpaligxis kaj gxin anstatauxis tiu minaca mieno jam ekflaminta tie
kiam mi vidis liajn okulojn malfermigxi la unuan fojon; triavice,
li cxesis paroli tie kaj tiam por tiu tago, restis senparole dauxre
enlitigxite, perdite en abstrakta kaj absorbita pensado, lauxsxajne
auxdante nenion kion mi diris, malatentante miajn adiauxojn, kaj
evidente prikonsciis nek vide nek auxde pri mia foriro el la cxambro.

Kiam mi jam estis dum du monatoj la cxiutaga kaj sola intimulo de tiu
Karolo Ritero, li diris abrupte ion tagon:

"Mi rakontos al vi mian historion."

Tiam li dauxrigis kiel jenas:

* * * * *

Mi neniam rezignis antaux nun. Sed nun mi rezignas. Mi estas mortonta.
Mi finkonkludis hierauxnokte ke devas okazi tiel kaj, aldone, ege
baldaux. Vi diras ke vi celas reviziti vian riveron iun tagon kiam
la okazo prezentigxos. Nu, bonege. Tio, kune kun stranga sperto kiun
hazarda sorto okazigis al mi hierauxnokte, devigas min rakonti al vi
mian historion--cxar vi vidos vilagxon Napoleonon en Arkansaso kaj
por mia bono vi haltos tie kaj plenumos taskon por mi--taskon kiun vi
entreprenos bonvole post auxskulti mian rakonton.

Ni mallongigu la rakonton kie ajn eblas cxar gxi estas longa kaj bezonos
mallongigon. Vi jam scias kiel okazis al mi aliri Amerikon kaj kiel mi
decidigxis eklogxi en tiu soleca regiono de la Sudo. Sed vi ne scias ke
mi havis edzinon. Mia edzino estis juna, belega, amema, kaj, ho! tiel
die bona kaj senkulpa kaj milda. Kaj nia filineto estis miniatura kopio
de sia patrino. Tio estis la plej felicxa el cxiuj felicxaj hejmoj.

Iun nokton--okazis cxirkaux la fino de la milito--mi vekigxis el ebria
stuporo kaj min trovis manligita kaj busxsxtopita dum la cxirkauxanta
aero estis malpurigita per kloroformo. Mi vidis du virojn en la cxambro
kaj unu el ili diris al la alia en rauxka flustrado: "Mi _diris_ al sxi
ke mi faros tion se sxi faros bruon, kaj rilate al la infano--"

La alia viro interrompis en mallauxta duonplora vocxo:

"Vi diris ke ilin ni nur busxsxtopos kaj prirabos, ne difektos, alie mi
ne konsentintus alveni."

"Cxesu plendacxi. _Necesis_ sxangxi la planon kiam ili vekigxis. Vi
faris _vian_ plejon por ilin protekti. Nun tio vin kontentigu. Venu,
helpu sercxfosadi."

Ambaux viroj surportis maskojn kaj krudajn cxifonajn "nigrul"-specajn