is ke la sugesto naskigxintus cxe mi suficxe baldaux kaj sen la
helpo de iu ajn. Mi estas malrapida pensanto eble, sed fidinda.

La debato varmigxis en kverelon, tiam en batalon. Cxiu viro ekvundigxis
iom forte. Post min iom kuraci, laux mia maniero, mi supreniris en
malbonacxa humoro al la uraganferdeko. Mi renkontis Kapitanon Makordon
tie kaj diris, tiel placxe kiel permesis mia humoro:

"Mi alvenas por adiauxi, Kapitano. Mi deziras alterigxi cxe Napoleono."

"Vi deziris alterigxi kie?"

"Cxe Napoleono."

La kapitano ekridis sed, ekkonsciinte ke mi ne estas en gaja humoro, li
cxesis ridi kaj diris:

"Sed cxu vi seriozas?"

"Mi jes ja tre seriozas."

La kapitano rigardis la supranivelan navigejon kaj diris:

"Li deziras elboatigxi cxe Napoleono!"

"Cxu cxe Napoleono?"

"Tiel li diras."

"Laux la fantomego de Cezaro!"

Onklo Mumfordo alproksimigxis laux la ferdeko. La kapitano diris:

"Onklo, jen amiko via kiu deziras elboatigxi cxe Napoleono!"

"Nu, laux--!"

Mi diris:

"Bonvolu, pri kio temas cxio tio? Cxu viro ne rajtas alterigxi cxe
Napoleono se tion li deziras?"

"Nu, damnu, cxu vi ne scias? Ne plu ekzistas Napoleono. Jam de jaroj
kaj jaroj gxi ne plu ekzistas. Arkansaso-Rivero gxin krevis, gxin
cxifonigis, gxin forsxovis en Misisipo-Riveron!"

"Cxu forbalais la _tutan_ urbon? Cxu bankojn, pregxejojn, malliberejojn,
jxurnalajn redaktejojn, urbodomon, teatron, fajrobrigadejon,
lustablon--cxu _cxion?_"

"Cxion. Nur dekkvinminuta tasko, aux similajxo. Postlasis de la urbo
nek hauxton nek haron, nek sxirajxon nek sxindon krom la malantauxa
ekstremajxo de iu domacxeto kaj unu brika fumtubo. En la nuna momento
nia boato padelnavigas en la mezo mem de la antauxa starloko de la urbo.
Jen fore estas la brika fumtubo--la ununura restajxo de la urbo. Tiu
densa arbaro cxe la dekstra flanko situis antauxe mejlon for de la urbo.
Rigardu malantaux vi, kontrauxflue. Nun vi komencas rekoni la pejzagxon,
cxu ne?"

"Jes, mi jes ja gxin rekonas nun. Tio estas la plej mirinda afero kiun
mi iam priauxdis. De multege la plej mirinda kaj la plej neatendita."

S-ro Tompsono kaj S-ro Rogxero jam alvenis, intertempe, kun valizoj kaj
ombreloj kaj auxskultis silente la novajxon de la kapitano. Tompsono
metis duondolaron en mian manon kaj diris mallauxte:

"Por mia porcio de la kolorlitografo."

Rogxero agis same.

Jes, mirindege estis vidi Misisipo-Riveron ruligxi inter senhomaj
bordoj rekte super la loko kie