egis:

"Kriegu, Franzo Adlero! Veku la dormantojn en la foraj stratoj, petante
ilin alvenigi helpon al vi. Kriegu--sen malsxpari tempon, cxar estas
malmulte da tempo por malsxpari. Kio, cxu vi ne povas? Kia domagxo!
Tamen ne gravas. Kriegado ne cxiam alvenigas helpon. Kiam vi kaj via
kuzo murdis senhelpajn virinon kaj infanon en kabano de Arkansaso--mia
edzino estis kaj mia infano--ili kripetis helpon, cxu vi memoras? Sed
tio ne sukcesis. Vi memoras ke tio ne sukcesis, cxu ne? Viaj dentoj
klaketadas--tial kial vi ne povas ekkrii? Malfiksu la bandagxojn per
viaj manoj. Tiam vi povos ekkrii. Ho, mi komprenas. Viaj manoj estas
ligitaj kaj ne povas helpi vin. Kiom strange eventoj ripetigxas post
longaj jaroj. Cxar ankaux _miaj_ manoj estis ligitaj tiun nokton, cxu
vi memoras? Jes, tiel forte ligitaj kiel viaj manoj estas ligitaj nun.
Kiom stranga tio estas! Mi ne povis min liberigi. La ideo malligi min
ne eniris vian menson. La ideo malligi vin ne eniras mian menson nun.
SXsxsx! Jen malfruhora pasxsono! Gxi venas en nia direkto. Auxskultu,
kiom proksima gxi estas! Eblas kompti la pasxsonojn: unu, du, tri! Jen,
gxi staras jxus aliflanke de la pordo. Jen estas la horo! Kriegu, viro,
kriegu! Estas la ununura sxanco inter vi kaj eterneco! Ho, vidu! Vi
hezitis tro longan tempon. Gxi preterpasis. Jen. Gxi mallauxtigxas. Gxi
estas for! Pripensu tion! Primeditu tion! Vi jxus auxdis homan pasxsonon
je la lasta fojo. Kiom strange devas esti auxskulti tiel ordinaran sonon
kaj konscii ke neniam denove oni auxdos samajxon."

Ho, amiko mia! La dolorego en tiu envolvita vizagxo estis vidinda
ekstazo! Mi elpensis novan torturon kaj gxin aplikis, min helpante per
iom da mensoga kreivo:

"Tiu kompatinda Krugero strebis savi miajn edzinon kaj infanon kaj mi
havigis al li reciprokan komplezon en la tauxga momento. Mi konvinkis
lin prirabi vin. Kaj mi kaj iu virino helpis lin dizerti el sia
militservo kaj lin alvenigis al sekurejo."

Rigardo de surprizo kaj triumfo ekbrilis malhele tra la angoro en la
vizagxo de mia viktimo. Mi perpleksigxis, maltrankviligxis, diris:

"Nu, kio? Cxu li ne eskapis?"

Nea kapskuo.

"Cxu ne? Kio okazis tial?"

La kontento en la envolvita vizagxo ankoraux pliklarigxis. La viro
strebis murmuracxi kelkajn vortojn--sensukcese; penadis esprimi ion
per la malhelpitaj manoj--malsukcesis; pauxzis momenton, tiam klinis
malforte la kapon en signifocela maniero, en la direkto al la kadavro
kusxanta la plej proksime