nfesis
havi informajxojn pri gxi kaj sxi pugfrapis lin severe kaj estis li mem
kiu ekploris. Cxiel tiu knabo estis stranga. Cxio rezultis malsame cxe
li ol cxe la malbonkondutaj Jakoboj de la libroj.

Foje li suprengrimpis en la pomarbojn de Kultivisto Akorno por
sxtelpreni pomojn kaj la brancxego ne rompigxis kaj li ne falis
kaj rompigis al si la brakon, ne sin mordigis per la hundego de la
kultivisto, ne malviglis dum semajnoj sur malsanula lito, ne pentis,
ne entreprenis ekbonkondutigxi. Ho, ne! Li sxtelprenis tiom da pomoj
kiom li deziris kaj malsuprengrimpis en bona stato. Kaj li estis nepre
preta por la hundo ankaux kaj renversis gxin per lancxita briko kiam tiu
atakis lin. Estis ege strange. Similajxo neniam okazis en tiuj mildaj
libretoj havantaj jaspitajn kovrilojn kaj bildojn pri viroj surportantaj
hirundovostajxajn jakojn kaj sonorilkronitajn cxapelojn kaj pantalonojn
havantajn malsuficxe longajn krurumojn kaj virinoj kies robtalioj estas
subbraknivelaj kaj ne havas subjupajn ringegojn. Nenio simila en iu ajn
el la dimancxlernejaj libroj.

Foje li sxtelprenis la posxtrancxilon de la instruisto kaj kiam li timis
ke la misfaro malkovrigxu kaj ke la instruisto vipu lin, li sxtelmetis
gxin en la kaskedon de Georgo Vilsono--la filo de la kompatinda Vidvino
Vilsono, la morala knabo, la bonkonduta knabeto de la vilagxo kiu cxiam
obeis al sia patrino, neniam diris mensogojn, sxatis siajn lecionojn,
sxategis Dimancx-Lernejon. Kaj kiam la trancxilo terenfalis el la
kaskedo kaj la kompatinda Georgo klinis la kapon kaj rugxigxis kvazaux
agnoskante sian kulpon, kaj la cxagrenita instruisto taksis lin kulpa
pri la sxtelpreno kaj kiam la viro staris apud la knabo, malsuprenigonte
la vipon sur la tremantajn sxultrojn de tiu, subite aperis meze de
ili nenia blankhara malprobabla jugxisto de la paco, prenante belan
starpozon kaj dirante: "Liberigu tiun noblan knabon! Jen staras la
kauxranta kulpinto! Mi preterpasis la lernejpordon dum la interleciona
ludpauxzo kaj, malvidate mi mem, mi vidis fari la sxtelprenon!" Kaj tiam
Jacxjo ne ricevis pugbatadon kaj la respektinda jugxisto ne deklamis
homilion al la plorema lernejanaro kaj ne prenis la manon de Georgo
kaj diris ke tia knabo meritas lauxdadon kaj tiam ne invitis tiun
veni logxi cxe li kaj balai la oficejon kaj estigi fajrojn kaj fari
irtaskojn kaj haki lignon kaj studi la juron kaj helpi lian edzinon
plenumi domtaskojn kaj disponi pri la tuta postrestanta tempo por ludi