ejo, siaflanke,
aliris la marcxon kaj vagsercxis dum longa tempo en la kotacxo kaj
finfine mankaptis ranon kaj gxin revenportis kaj transdonis al la ulo,
kaj diras:

"'Nu, se vi pretas, metu gxin apud Danielon, kun gxiaj antauxpiedoj
en paralela pozo kun tiuj de Danielo, kaj mi diros la signalvorton.'
Tiam li diras, 'Unu--du--tri--_eku_! kaj li kaj la ulo ektusxis la
ranojn de malantauxe kaj la nova rano forsaltis vigle sed Dacxjo faris
klopodegon kaj kuntiris la sxultrojn--tiel--kiel Franca viro--sed
sensukcese--li ne povis ekmovigxi. Li restis fiksite tiel solide kiel
pregxejo kaj ne pli kapablis ekiri ol ankrita sxipo. Smilejo estis iom
surprizita kaj ecx nauxzigita sed kompreneble li havis nenian ideon pri
kio temas.

"La ulo prenis la vetmonon kaj komencis foriri. Kaj kiam li estis sur la
pordosojlo li iom skumovis la dikfingron transsxultren--tiel--en la
direkto al Dacxjo, kaj rediris, tre egalritme, 'Nu,' li diras, 'mi vidas
neniajn ecojn cxe tiu rano kapablajn plibonigi gxin rilate al aliaj
ranoj.'

"Smilejo, li staris gratante la kapon kaj malsuprenrigardante Dacxjon
dum longa tempo, kaj finfine li diras, 'Mi jes ja priscivolas kio ajn
en la lando estus povinta malebligi tiun ranon--mi scivolas cxu eble
gxi spertas iuspecan gxenon--sxajnas al mi ke gxi estas iom pufigita.'
Kaj li alkrocxis Dacxjon per la kolnuko kaj levis gxin kaj diras, 'Nu,
kulpigu miajn katojn se gxi ne pezas kvin funtojn!' kaj gxin renversis
kaj la besteto elruktegis duoblan manplenon da kugletajxoj. Kaj tiam
li komprenis kio okazis kaj ege kolerigxis--li formetis la ranon kaj
komencis postkuri la ulon sed neniam lin atingis. Kaj--"

En tiu momento Simono Hvelero auxdis iun alvoki lian nomon en la
antauxdoma gxardeno kaj starigxis por foriri ekscii pri kio temas. Kaj
turnigxante al mi, dum li foriris, li diris: "Restu tie kie vi estas,
fremdulo, kaj mallacigu vin, mi estos for nur ununuran sekundeton."

Sed, kun via permeso, mi jugxis ke dauxrigo de la historio pri la
entreprenema vagabondo _Jacxjo_ Smilejo ne povos disponigi al mi multajn
informajxojn pri Pastoro Leonido V. Smilejo, kaj tial mi survojigxis.

Cxe la pordo mi renkontis la afablan Hveleron en revenado kaj li
alkrocxis min kaj rekomencis:

"Nu, cxi tiu cxi Smilejo havis flavan unuokulan bovinon kiu havis nenian
voston, nur mallongan bananaspektan stumpon, kaj--"

Tamen, disponante nek tempon nek deziron, mi ne restis por auxskulti pri
la afliktita bovino sed adiauxis