lia hundo lin
kontrauxmurenigis, por tiel diri, kaj li aspektis surprizite kaj tiam
li aspektis iom malkuragxigite kaj cxesis penadi gajni la venkon kaj
finigxis tute fintrompite. Li direktis rigardon al Smilejo, kvazaux por
diri ke lia koro estas rompita kaj ke la kulpinto estis la mastro pro
konsenti priveti kontraux hundo kiu ne havas malantauxajn krurojn al
kiuj oni povas alkrocxi, kio en batalo estis lia cxefa atakmanovro, kaj
tiam li iom foriris lampasxe, sin kusxigis kaj mortis. Bonega hundido
estis tiu Andreo Gxaksono kiu sin famigintus se gxi sukcesintus travivi,
cxar gxin enestis bona konsistigajxo kaj genio. Tion mi scias, cxar
antauxe gxi disponis neniajn apartajn priparolindajn oportunojn kaj
estas mallogike ke hundo povas batali tiel sukcese en tiaj cirkonstancoj
se gxi ne havas talenton. Cxiam mi ekbedauxras pensante pri tiu lasta
batalo gxia kaj ties finigxo.

"Nu, cxi tiu cxi Smilejo havis rathundojn kaj virkokojn kaj virkatojn
kaj cxiujn tiajn specajxojn gxis senripozigi vin kaj vi ne povus alporti
al li privetajxon kontraux kiu li ne kapablus kontrauxstarigi samajxon.
Iun tagon li kaptis ranon kaj hejmenportis gxin kaj diris intenci gxin
klerigi. Tial dum tri monatoj li faris nenion ceteran krom sidi en
sia malantauxdoma gxardeno kaj lernigi saltadon al tiu rano. Kaj estu
certa ke li jes ja lernigis gxin. Li kutimis iom sxoveti la ranon de
malantauxe kaj en la sekvinta minuto vi vidis la ranon kirligxadi en la
aero kiel pastoringo, vin vidis efektivigi transkapigxon, aux eble paron
da ili, se li sukcesigis bonan starton, kaj reterenigxi platpiede kaj
bonsane, kiel kato. Li alkutimigis la ranon al tiaspeca saltado lernante
al gxi kiel kapti musxojn kaj trejnis gxin tiurilate tiel konstante ke
la besteto sukcesis trafi musxon cxiun fojon kiam la insekto eniris
gxian vidkampon. Smilejo diris ke mankas al la rano nur tauxga edukado
por ke gxi povu fari ion ajn--kaj mi kredas lin. Nu, mi vidis lin meti
Danielon Vebsteron cxi tien sur cxi tiun plankon--Danielo Vebstero
estis la nomo de la rano--kaj ekkriegi, 'Musxoj, Dacxjo, musxoj!'--kaj
pli rapide ol vi povas palpebrumi gxi suprensaltis vertikallinie kaj
forlekegis la musxon de sur la tablo kaj refalacxis surplanken tiel
solide kiel kotbulo kaj komencis grati la kapoflankon kun malantauxa
piedo tute apatie kvazaux ne konsciante esti farinta pli ol kutimas fari
iu ajn rano. Vi neniam vidis ranon tiel modestan kaj honestan malgraux
ties grandaj talentoj. Ka