al li.

"Cxu mortinta?" mi demandis. "Cxu ne sukcesis eskapi? Cxu kaptita
fugxante kaj pafita?"

Cetera kapskuo nea.

"Tial, kiel?"

Denove la viro entreprenis fari ion permane. Mi zorge atentis sed ne
sukcesis diveni la celon. Mi antauxenklinigxis kaj rigardis ecx pli
zorge. Li cxirkauxtordis dikfingron kaj per gxi malforte pikis la
bruston.

"Ho, cxu vi volas diri: ponardita?"

Jesa kapmovo, akompanite de fantoma rideto de tioma diableco ke gxi
eksxaltis veklumon en mia malakra cerbo kaj mi kriegis:

"Cxu ponardis lin _mi_, lin preninte por vi? Cxar tiu pikbato celis
ununure vin!"

La jesa kapmovo de la denove mortanta fripono estis tiel gxoja kiel lia
mankanta fortiko kapablis elmontri.

"Ho, mizera, mizera mi, mortiginte la kompatan personon kiu amikigxis
kun miaj karuloj kiam ili estis senhelpaj kaj kiu ilin servintus se li
povintus! Mizera, ho, mizera, mizera mi!"

Mi imagis auxdi la dampitan glugleton de primoka rido. Mi eligis la
vizagxon de inter la manoj kaj vidis mian malamikon malantauxensinki sur
sian klintabulon.

Necesis al li suficxe longa tempo por morti. Li disponis mirindan
vitalecon, surprizan konstitucion. Jes, li pasigis placxe longan tempon
pri la afero. Mi alportis segxon kaj jxurnalon, sidigxis apud li kaj
legis. De tempo al tempo mi trinketis brandon. Tion mi bezonis pro la
malvarmo. Sed mi trinketis ankaux pro tio ke, en la komenco, kiam mi
etendis la manon por alpreni la botelon, li supozis ke mi celas havigi
iom al li. Mi legis lauxtvocxe: cxefe fantaziajn raportojn pri homoj
urgxe forkaptitaj de sur la tombosojlo kaj revenigitaj al vivo kaj viglo
pere de kelkaj kulerplenoj da likvoro kaj varma bano. Jes, li pasigis
longan malfacilan tempon mortante: tri horojn, ses minutojn, ekde la
momento kiam li auxdigis la sonorilon.

Laux onia opinio, dum la dek ok jaroj forpasintaj ekde kiam iniciatigxis
tiu kadavrogvatado, nenia en tuko envolvita gasto de la Bavariaj
mortodomoj iam sonorigis sian sonorilon. Nu, tio estas sengxena opinio.
Gxi restu tia.

La malvarmo de la mortocxambro jam penetris miajn ostojn. Gxi revigligis
kaj retrudis al mi la malsanon antauxe min afliktintan sed kiu, gxis
la koncerna nokto, konstante kaj ade malaperis. Tiu viro murdis mian
edzinon kaj mian infanon. Kaj post tri tagoj li aldonintos mian nomon al
sia murdolisto. Ne gravas! Dio! Kiel bonsapora estas la memorajxo pri
tio. Mi kaptoatingis lin eskapantan el sia tombo kaj lin resxovis en
gxin!

Post