ohn Gabriel --!

BORKMAN
Jes, vi sidas pensante pri la malsukceso, kiu enrompigxis sur la
bankon --!

FOLDAL
(trankviligante) Sed mi do ne kulpigas _vin_ por _tio_! Dio kompatu
min --!

BORKMAN
(grumblante; eksidas denove) Nu, tio do estas bona.

FOLDAL
Cetere vi ne devas kredi, ke estas pro mia edzino, ke mi plendas. Ke
sxi ne havas edukon, la povrulino, estas ja vero. Sed suficxe bona
sxi tamen estas. -- Ne, sed estas la infanoj, sciu --

BORKMAN
Mi povis tion pensi.

FOLDAL
Cxar la infanoj, -- ili havas ja pli altan kulturon, ili. Kaj sekve
pli da postuloj al la vivo.

BORKMAN
(rigardas lin kompateme) Kaj tial tiuj infanoj malestimas vin,
Vilhelm?

FOLDAL
(ektiras la sxultrojn) Mi ja ne faris ioman karieron, vidu. Tion mi
devas ja konfesi --

BORKMAN
(proksimigxas kaj metas la manon sur lian brakon) Cxu ili do ne
scias, ke vi verkis tragedion en viaj junecaj tagoj?

FOLDAL
Jes, kompreneble ili _tion_ scias. Sed tio neniel impresas ilin.

BORKMAN
Do ili estas nekomprenemaj, cxar via tragedio estas bona. Tion mi
kredas plene kaj fide.

FOLDAL
(klarigante) Cxu vi ne trovas, ke estas suficxe bonaj scenoj en gxi,
John Gabriel? Je Dio, se mi nun fine povus fari gxin akceptata --
(komencas vigle malfermi kaj foliumi en la teko) Jen, vidu! Mi montru
al vi ion, kion mi sxangxis --

BORKMAN
Cxu vi kunprenis gxin?

FOLDAL
Jes, mi kunprenis gxin. Nun estas tiom longe post kiam mi legis gxin
por vi. Kaj mi pensis, ke eble povus distri vin auxskulti akton aux
du --

BORKMAN
(evite, ekstaras) Ne, ne, prefere alian fojon.

FOLDAL
Nu ja, kiel vi volas.

(_Borkman_ pasxadas sur la planko. Foldal repakas la
manuskripton.)

BORKMAN
(haltas antaux li) Vi pravas en tio, kion vi jxus diris, -- ke vi
neniun karieron faris. Sed _tion_ mi promesas al vi, Vilhelm, ke kiam
la horo de restarigxo iam sonorigxos por mi --

FOLDAL
(volas ekstari) Ho, dankon al vi --!

BORKMAN
(kun mansvingo) Vi bonvole restu sidanta. (kreskanta ekscito) Kiam la
horo de restarigxo sonorigxos por mi --. Kiam ili komprenos, ke ili
ne povas esti sen mi --. Kiam ili venos supren cxi tie en la salonon
-- kaj rampos al la kruco, kaj petegos al mi denove preni la rimenojn
de la banko --! La nova banko, kiun ili starigis -- sed ne povas
estri -- (starigas sin denove apud la skribotablo kiel antauxe, kaj
frapas sin sur la brusto) _Cxi tie_ mi volas stari kaj akcepti ilin!
Kaj estu auxdata kaj pridemandata kiujn kondicxojn John Ga