briel
Borkman metos por ke -- (haltas subite kaj rigardas al _Foldal_) Vi
rigardas min tiel dubeme! Eble vi ne kredas, ke ili venos? Ke ili
_devas, devas, devas_ iam veni al mi? Cxu vi ne kredas!

FOLDAL
Jes, Dio scias, ke mi faras, John Gabriel.

BORKMAN
(denove eksidas en la sofon) Mi kredas tion tiel firme. _Scias_ tion
senskue certe -- ke ili venos. -- Se mi ne havus tiun certecon, -- mi
estus antaux longe pafinta al mi kuglon tra la kapo.

FOLDAL
(timeme) Ho ne, pro cxio en la mondo --!

BORKMAN
(pavante) Sed ili venos! Ili tamen venos! Atentu! Cxiun tagon, cxiun
horon mi povas atendi ilin cxi tie. Kaj vi vidos, ke mi tenos min
preta por akcepti ilin.

FOLDAL
(kun suspiro) Se ili do venus tre baldauxe.

BORKMAN
(maltrankvile) Jes ja, la tempo pasas; la jaroj pasas; La vivo, huh
ne -- pri gxi mi ne povas pensi! (rigardas lin) Cxu vi scias kiel mi
foje sentas min?

FOLDAL
Nu?

BORKMAN
Mi sentas min kiel iu Napoleono, kiu pafigxis al kriplulo en sia unua
batalo.

FOLDAL
(metas la manon sur la tekon) Tiun senton ankaux mi havas.

BORKMAN
Nu ja, tiel en minora afero.

FOLDAL
(kviete) Mia eta verkista mondo havas grandan valoron por _mi_, John
Gabriel.

BORKMAN
(impete) Jes, sed _mi_, kiu estus povinta krei milionojn! Cxiujn
tiujn minejojn, kiujn mi submetigus al mi! Novajn minejojn en
sennombro! La akvofalojn! La sxtonrompejojn! La komercajn vojojn kaj
la sxipliniojn tra la tuta mondo. Cxion, cxion mi estus sola
starigita!

FOLDAL
Jes, mi ja scias. Ne ekzistis tiajxo antaux kiu vi cedus.

BORKMAN
(premas la manojn) Kaj tamen mi devas sidi cxi tie kiel pafvundita
birdego, kaj vidi, ke la aliuloj antauxvenas min, -- kaj forprenas
cxion de mi, pecon post peco!

FOLDAL
Tiel ankaux pri _mi_, vi sciu.

BORKMAN
(sen lin atenti) Imagu. Tiel proksima ke mi estis cxe la celo. Se mi
estus havinta prokraston de ok tagoj por konsideri. Cxiuj deponajxoj
estus tiam reprenitaj. Cxiuj la valorajxoj, kiujn mi per kuragxa mano
utiligis, ili denove kusxus en sia loko kiel antauxe. La kapturnige
grandaj akciosocietoj estis gxuste antaux sia realigxo. Ecx ne unu
sola opulo perdus oeron --

FOLDAL
Ja, je Dio -- kiel ege proksima vi estis --

BORKMAN
(en sufokita kolero) Kaj jen la perfido superondis min! Gxuste meze
en la tagoj de decido! (rigardas lin) Cxu vi scias kiun krimon mi
tenas kiel la plej fian fareblan de homo?

FOLDAL
Ne. Diru!

BORKMAN
Ne estas mortigo. Ne rabo aux nokta sxtelenrompo