rino, li certe ne plu vivas.

ELLIDA
(rapide) Kial vi tion opinias!

LYNGSTRAND
Jes, cxar ni ja poste pereis en la Angla Kanalo. Mi sukcesis trovi
lokon en la granda savboato kun la sxipestro kaj kvin aliaj. La
direktisto prenis la malantauxan boateton. Lin sekvis la usonano kaj
iu alia.

ELLIDA
Kaj de ili oni nenion plu auxdis?

LYNGSTRAND
Ne, nenion, sinjorino. Mia bonfaranto jxus skribis tion en letero.
Sed gxuste tial mi multe sxatus fari artajxon pri tio. La malfidelan
maristedzinon mi vive bildigas antaux mi. Kaj ankaux la vengxanto,
kiu dronis, sed tamen revenas hejmen el la maro. Mi vidas ambaux tute
klare.

ELLIDA
Ankaux mi. (ekstaras) Venu, -- ni eniru. Aux prefere malsupren al
Wangel! Estas ja preme varme. (Sxi iras el la lauxbo.)

LYNGSTRAND
(kiu ankaux ekstaris) Mi nun dankas pro la akcepto. Mi ja nur farus
viziteton pro la datreveno.

ELLIDA
Nu, kiel vi preferas. (etendas al li la manon) Adiaux,
kaj dankon pro la floroj.

(_Lyngstrand_ salutas kaj eliras maldekstren tra la barilpordo.)

ARNHOLM
(proksimigxas al _Ellida_) Mi ja vidas, ke tio cxi kore tusxis vin,
kara sinjorino Wangel.

ELLIDA
Ho jes, vi povas ja esprimi vin tiel, kvankam --

ARNHOLM
Sed funde ne estas io alia ol vi devus atendi.

ELLIDA
(rigardas lin surprize) Atendi!

ARNHOLM
Jes, sxajnas al mi.

ELLIDA
Atendi ke iu povus reveni --! Tiel reveni!

ARNHOLM
Sed pro Dio --! Cxu estas la marista fablo de tiu freneza skulptisto
--?

ELLIDA
Ho, kara Arnholm, eble li ne tamen estas tiel freneza.

ARNHOLM
Do estas tiu babilajxo pri tiu morta viro, kiu tiel skuis vin? Kaj
mi, kiu kredis, ke --

ELLIDA
Kion vi kredis?

ARNHOLM
Kompreneble mi kredis, ke estis nur sxajnigo de vi. Ke vi
cxagrenigxis, cxar vi malkovris, ke oni sekrete solenis familian
memoron. Ke via edzo kaj liaj infanoj vivas en vivo de memoroj, en
kiu vi ne partoprenas.

ELLIDA
Ho, ne, ne. Estu pri tio kiel estas. Mi ne rajtas postuli mian edzon
sole por mi mem.

ARNHOLM
Sxajnas al mi, ke vi tamen rajtas.

ELLIDA
Jes. Sed mi ne rajtas. Jen la afero. Ankaux mi vivas en io, -- al kio
la aliaj estas eksteraj.

ARNHOLM
Vi! (pli mallauxte) Cxu estas komprenende, ke --? Vi -- Vi do ne
amas vian edzon!

ELLIDA
Ho jes, jes, -- el mia tuta animo mi nun amas lin! Gxuste tial tio
cxi estas tiel terura, -- tiel nekomprenebla, -- tiel neimagebla, --!

ARNHOLM
Vi nun konfidu viajn cxagrenojn tute kaj senrezerve al mi! Vi volas,
cxu, sinjorin