li aspektas por vi?

ELLIDA
Kiel mi laste vidis lin.

WANGEL
Antaux dek jaroj?

ELLIDA
Jes. Sur la Krutkabo. Plej klare mi vidas lian brocxon kun granda,
bluece blanka perlo. Tiu perlo similas al fisxokulo. Kaj gxi kvazaux
fiksrigardas min.

WANGEL
Je Dio --! Vi estas pli malsana ol mi opiniis. Pli malsana ol vi mem
scias, Ellida.

ELLIDA
Jes, jes, -- helpu min, se vi povas! Cxar sentigxas ke tio tirigxas
pli kaj pli forte al mi.

WANGEL
Kaj en tia stato vi iris tri jarojn. Portis tiujn sekretajn suferojn
sen konfidi vin al mi.

ELLIDA
Sed mi ja ne povis! Ne antaux nun, kiam farigxis necese -- pro vi. Se
mi konfidus tion cxi al vi, -- mi devus ja ankaux konfidi al vi -- la
nedireblajxon.

WANGEL
La nedireblajxon --?

ELLIDA
(defende) Ne, ne, ne! Ne demandu! Nur unu aferon ankoraux. Kaj tiam
nenion pli. -- Wangel, -- kiel ni komprenu -- tiun enigmon pri la
okuloj de la infano --?

WANGEL
Kara, benita Ellida, mi asertas al vi, ke estis nur imagajxo. La
infano havis gxuste tiajn okulojn, kiel aliaj normalaj infanoj.

ELLIDA
Ne, gxi ne havis! Cxu ke vi tion ne povis vidi! La okuloj de la
infano sxangxis koloron laux la maro. Kun sunbrila, trankvila fjordo,
gxiaj okuloj estis tiaj. En sxtorma vetero laux gxi. -- Ho, mi ja
vidis, ecx se vi ne rimarkis.

WANGEL
(cede) Hm, -- nu ja, nu ja. Sed ecx se tiel estus? Kio do?

ELLIDA
(mallauxte kaj pli proksime) Mi vidis tiajn okulojn antauxe.

WANGEL
Kiam? Kaj kie --?

ELLIDA
Sur la Krutkabo. Antaux dek jaroj.

WANGEL
(retiras sin pasxon) Kiel -- kio --!

ELLIDA
(flustras treme) La infano havis la okulojn de tiu fremda viro.

WANGEL
(ekkrias senvole) Ellida --!

ELLIDA
(kunfrapas plende la manojn super la kapo) Nun vi ja komprenas, kial
mi ne plu volas, -- neniam plu kuragxas vivi kun vi kiel via edzino!

(Sxi turnas sin rapide kaj fugxas dekstren malsupren la deklivoj.)

WANGEL
(rapidas post sxi kriante) Ellida, -- Ellida! Mia kompatinda
malfelicxa Ellida!

TRIA AKTO

(Iom malproksima parto de la gxardeno de _doktoro Wangel_. La loko
estas humida, marcxa kaj kun ombrantaj, grandaj, maljunaj arboj.
Dekstre vidigxas la bordo de malpura lageto. Malalta interspacigita
barilo apartigas la gxardenon de la vojeto kaj la fjordo en la fono.
Plej fore en la malproksimeco vidigxas la montodorsoj kun montopintoj
aliflanke de la fjordo. Estas malfrua posttagmezo, proksimume al
vespero.)

(_Bolette_ sidas sur sxtonbenko dekstre kudrante