a
fjordon. Jen gxi kusxis brila kaj blua. Kaj jen subite --

BOLETTE
Vi ne devus okupigxi pri tiaj malgxojaj pensoj nun. Jxus vi ja estis
gxoja kaj gaja --

ELLIDA
Jes, jes, mi ja estis. Ho, tio cxi -- estas stulte de mi.
(cxirkauxrigardas maltrankvile) Ke Wangel nun venu. Li decide
promesis al mi. Sed li tamen ja ne venas. Li forgesis. Ho, kara
Arnholm, bonvolu trovi lin por mi?

ARNHOLM
Jes, volonte.

ELLIDA
Diru, ke li devas tuj veni. Cxar nun mi ne povas vidi lin --

ARNHOLM
Ne povas vidi lin --?

ELLIDA
Ho, vi ne komprenas. Kiam li ne cxeestas, mi ofte ne povas memori,
kiel li aspektas. Kaj tiam estas kvazaux mi tute perdis lin. -- Estas
terure embarase. Sed iru!

(Sxi cxirkauxiras apud la lageto.)

BOLETTE
(al _Arnholm_) Mi kuniros. Vi ja ne certe scias --

ARNHOLM
Ho, cxu? Mi certe --

BOLETTE
(duonlauxte) Ne, ne, mi estas maltrankvila. Mi timas, ke li estas
sur la sxipo.

ARNHOLM
Timas?

BOLETTE
Jes, li kutimas rigardi, cxu estas konatuloj kun gxi. Kaj ankaux ja
estas restoracio tie --

ARNHOLM
Ah! Jes, venu.

(Li kaj _Bolette_ eliras maldekstren.)

(_Ellida_ staras momenton rigardante en la lageton. Foje sxi parolas
mallauxte kaj interrompe al si mem.)

(Ekstere sur la vojeto malantaux la barilo venas de dekstre fremda
_vojagxvestita viro_. Li havas tufajn rugxajn harojn kaj barbon.
Skotan cxapon sur la kapo kaj vojagxsakon per rimeno trans la
sxultro.)

LA FREMDULO
(iras malrapide laux la barilo kaj observadas la gxardenon. Kiam li
vidas Ellida, li haltas, rigardas sxin fikse kaj dauxre kaj diras
mallauxte:) Bonan vesperon, Ellida!

ELLIDA
(turnas sin kaj krias) Ho kara, -- cxu vi fine venas!

LA FREMDULO
Jes, fine.

ELLIDA
(rigardas lin en surprizo kaj timo) Kiu estas vi? Cxu vi sercxas iun
cxi tie?

LA FREMDULO
Vi ja certe komprenas.

ELLIDA
(ekmiras) Kio _tio_ estas? Kiel vi alparolas min! Kiun vi sercxas?

LA FREMDULO
Mi ja sercxas vin.

ELLIDA
(ekskuigxas) Aah --! (fiksrigardas lin, sxanceligxas malantauxen
kaj eligas duone sufokitan krion:) La okuloj! -- La okuloj!

LA FREMDULO
Nu, -- fine vi komencas rekoni min? Mi tuj rekonis vin, Ellida.

ELLIDA
La okuloj! Ne rigardu min tiel! Mi krias por helpo!

LA FREMDULO
Tsx, tsx! Ne timu. Mi ja nenion faras al vi.

ELLIDA
(tenas la manon antaux la okuloj) Ne rigardu min, mi diras!

LA FREMDULO
(klinas sin per la brakoj sur la barilon) Mi venis per la angla
vaporsxipo.

ELLIDA
(ekrigardas lin evit