deco! Ankaux sub respondeco? -- Estas
transformo en tio cxi!

(La sxipfajfilo denove auxdigxas.)

LA FREMDULO
Cxu vi auxdas, Ellida! Nun fajfas la lastan fojon. Venu do!

ELLIDA
(turnas sin al li, rigardas lin fikse kaj diras per forta vocxo:)
Neniam mi sekvos vin post tio cxi!

LA FREMDULO
Vi ne sekvos!

ELLIDA
(krocxas sin al _Wangel_) Ho, -- neniam mi forlasos vin post tio
cxi!

WANGEL
Ellida, -- Ellida!

LA FREMDULO
Do finite?

ELLIDA
Jes! Finite por cxiam!

LA FREMDULO
Mi klare vidas. Estas io, kio estas pli forta ol mia volo.

ELLIDA
Via volo nenion plu potencas super mi. Por mi vi estas morta viro, --
kiu revenis el la maro. Kaj tien reiros. Sed mi ne plu timas vin. Kaj
vi min ne plu logas.

LA FREMDULO
Adiaux, sinjorino. (Li svingas sin trans la barilon.) De nun vi ne
estas pli ol -- trapasinta sxippereo en mia vivo.

(Li eliras maldekstren.)

WANGEL
(rigardas sxin dum momento) Ellida, -- via animo estas kiel la maro.
Gxi havas kaj fluson kaj malfluson. Kio kauxzis la transformon?

ELLIDA
Ho, cxu vi ne komprenas, ke la transformo venis, -- ke la transformo
_devis_ veni -- kiam mi povis elekti en libereco.

WANGEL
Kaj la nekonateco, -- gxi ne logas vin pli?

ELLIDA
Nek logas, nek timigas. Mi povis rigardi en gxin, -- iri en gxin, --
se mi mem estus volinta. Nun mi povis elekti. Tial mi ankaux povis
rezigni.

WANGEL
Mi komencas kompreni vin -- iom post iom. Vi pensas kaj perceptas en
bildoj -- kaj en videblaj aperajxoj. Via sopiro kaj aspiro al la
maro, la logo al li, -- al tiu fremda viro, -- estis esprimo de
vekigxanta kaj kreskanta postulo pri libereco en vi. Nenio alia.

ELLIDA
Ho, mi ne scias, kion diri al tio. Sed vi estis bona kuracisto por
mi. Vi _trovis_, -- kaj vi kuragxis _uzi_ la gxustan rimedon -- la
_solan_, kiu povis helpi min.

WANGEL
Jes, -- en la ekstrema peno kaj dangxero ni kuracistoj kuragxas
multe. -- Sed nun vi do revenos al mi, Ellida?

ELLIDA
Jes, kara, fidela Wangel, -- nun mi revenos al vi. Nun mi povas. Cxar
nun mi venos al vi en libereco, -- libervole, kaj sub respondeco.

WANGEL
(rigardas sxin kore) Ellida! Ellida! Ho, imagu, ke nun ni du povos
vivi tute unu por la alia --

ELLIDA
-- kaj kun kunaj memoroj. Viaj -- kiel ankaux miaj.

WANGEL
Jes, cxu ne, vi kara!

ELLIDA
-- kaj por niaj du infanoj, Wangel!

WANGEL
_Niaj_ vi nomas ilin!

ELLIDA
Tiuj, kiujn mi ne posedas, sed kiujn mi scios gajni.

WANGEL
Niaj --! (kisas gxoje ka