stoet heeft hij
Op zij,
Het viertal werelddeelen.
Die Azie is een oude prij;
Die Afrika te zwart voor mij;
Wie drommel zou haar stelen?

_Neptunus._

Wat hebben malle maats
Al praats!
Mijn staf jeukt in mijn ving'ren.
Wat volkslag ben je? van wat plaats?
Lieg niet, of jij zult buiten gaats
De lucht en zee zien sling'ren.

_De schipper._

Wij zagen in Kijkduin,
Neptuin!
Het leste van ons landjen;
Mijn scheepjen heet,--kijk niet zoo schuin,
Ons volk zei jij was in je tuin:
"Het Amsterdamsche Santjen."

_Neptunus_.

Ik dacht het, toen 'k je vlag
Straks zag:
Ik mag haar kleur wel zetten.
Maar drokker maak jij 't dan je plag;
'k Hoor alle week, 'k hoor ieder dag
't Wilhelmus nou trompetten.

_De schipper._

Wel, Oudjen! 't hartig lied
Is niet
Voor luije Jan geschreven;
Maar zeg eens of je in jou gebied
Ons nou van harte welkom hiet,
Wat offer moet ik geven?

_Neptunus._

Wat offer? Troe, toe, troe
Brr, oe!
Zoo doop ik al mijn hachjens.
Amerika! spuit harder toe;
Europe! ben je nou al moe?
Op, wijf! wat doe je 't zachtjens!

_De schipper._

Hei, hola! oude snaak,
't Was raak;
Wij druipen door ons kleeren,
't Is maar een kletserig vermaak;
Ik zal je, mits die regen staak,
Een mooijen duit vereeren.

_Neptunus._

't Is alleman om poen
Te doen;
Geef op, en 'k zal je sparen.
Ja, zoo van nacht een Spaansch galjoen
In 't zog jou volkjen na mogt spoen,
Niet klappen van je varen.

Of wil je, dat ik tuig:
"'t Was ruig;
't Had hair tot op de tanden."
Zoo gun mij 't scheeren met de duig;
't Volk tart me al met hoezee gejuich;
Goe reis naar de Oosterlanden!

* * * * *

Aeloudheid! 't was geen ijd'le droom,
Dat Orpheus, spelende aan den stroom,
Op forschen klank van stem en snaren
En aarde en lucht ten rei deed varen;
Dat hij