. Maar het was slechts een tocht van elf of twaalf dagen en de
jeugdige vrouw was geen lastige reisgezellin.

Gedurende de eerste dagen van dezen overtocht maakte Aouda
nadere kennis met Fogg. Bij elke gelegenheid betoonde zij hem de
grootste dankbaarheid. De flegmatieke gentleman hoorde haar, althans
oogenschijnlijk, met de meeste kalmte aan, zonder dat eenig woord of
gebaar de minste aandoening verried. Hij zorgde altijd dat het de jonge
vrouw aan niets ontbrak. Op bepaalde uren kwam hij bij haar, zoo niet
om tot haar te spreken, dan toch om naar haar te luisteren. Hij nam
jegens haar de grootste beleefdheid in acht, maar met het bevallige
en werktuigelijke van een automaat, wiens bewegingen geheel voor dit
doel waren ingericht. Mevrouw Aouda wist niet wat zij er van denken
moest, maar Passepartout had haar eenigszins ingelicht omtrent het
zonderlinge karakter van zijn meester. Hij vertelde haar ook welke
weddenschap dezen de reis om de wereld deed maken. Mevrouw Aouda had
er om geglimlacht, maar in elk geval had zij haar leven aan hem te
danken, en haar redder kon in hare achting niet dalen, daar zij hem
steeds door de oogen harer dankbaarheid zag.

Mevrouw Aouda bevestigde het verhaal, dat de hindoesche gids van hare
treurige geschiedenis gedaan had. Zij behoorde inderdaad tot het ras,
dat de eerste plaats inneemt onder de Indische volksstammen.

Vele parsische hoofden hebben groote zaken in Indie in den katoenhandel
gedaan. Een van hen, Sir James Jejeebhoy, was door het Engelsche
Gouvernement tot den adelstand verheven, en mevrouw Aouda was familie
van dezen rijken koopman, die te Bombay woonde. Zij was zelfs een
nicht van sir Jejeebhoy, den achtbaren Jejeeb, dien zij te Hong-Kong
hoopte aan te treffen. Zou zij bij hem een toevluchtsoord en hulp
vinden? Zij was er niet zeker van. Op dezen twijfel antwoordde Fogg,
dat zij zich daarover niet ongerust moest maken en dat alles zich
wel schikken zou. Dit was altijd zijn laatste woord.

Begreep de jonge vrouw dit raadselachtige woord? Wie zal het
zeggen? Altijd vestigde zij op Fogg hare groote oogen, vochtig als
de heilige meren van den Himalaya. Maar de onhandelbare Fogg, nog
geslotener dan ooit, scheen de man niet om zich in dit meer te werpen.

Het eerste gedeelte van den overtocht met den Rangoon had plaats
onder de gunstigste omstandigheden. Het weer was kalm en dit geheele
gedeelte van de onmetelijke baai, welke de zeelieden de Golf van
Bengalen noemen, was ze