gebracht. Deze rechtsgeleerden hebben uitgemaakt dat de Indianen
niet de eigenaren van den grond in het algemeen zijn, ja dat zij
zelfs geen recht van bezit hebben op hun eigen land. Volgens hen,
is de ware en echte grondeigenaar niemand anders dan het gouvernement
der Vereenigde-Staten.

Ook onder de meest ontwikkelde Creeks en Choctaws, zal er wel geen
enkele gevonden worden, die de gronden kan begrijpen, waarop deze
uitspraak van Waite rust; maar zelfs de onwetendste Indiaan begrijpt
het volkomen, dat zijn land hem niet toebehoort, dat hij niet meer
is dan eenvoudig gebruiker, en dat het hem niet langer vrijstaat een
denneboom te vellen en te verkoopen.

Volgens de "nieuwe politiek," die den geduchten oorlog met de
roodhuiden tot een soort van vrome idylle maakt en tegelijk het gansche
grondgebied der Indianen ten bate der regeering verbeurd verklaart,
wordt de inlandsche bevolking in vier groote klassen verdeeld:

1 deg.. Wilde Indianen, met wie geene andere betrekkingen kunnen worden
aangeknoopt, dan dat zij nu en dan uit de handen der regeerings-agenten
dekens en voedsel ontvangen.

2 deg.. Indianen, die ten volle overtuigd zijn van de noodzakelijkheid van
geregelden arbeid en daartoe ook willen overgaan, en die tot dat einde,
in meerdere of mindere mate, de hulp en leiding der regeerings-agenten
aanvaarden.

3 deg.. Indianen, die bereids eene hoeve of boerderij, met de daarbij
behoorende landen, het vee en verder toebehooren, in vollen eigendom
bezitten.

4 deg.. Zwervers en vagebonden.

De eerste klasse omvat, naar men zegt, acht-en-negentigduizend zielen,
en daaronder de Sioux, de Uten, de Apachen, de Kiowas, de Cheyennes, de
Comanchen en Arapahoes. De tweede klasse telt twee-en-vijftigduizend
zielen, en daaronder de Osagen, Kickapoos, Pai-Uten, Shoshonen,
Pawnees on Navajos. De derde klasse wordt geschat op honderdduizend
zielen, on daaronder Creeks, Choctaws, Cherokees, Seminolen en
Chippewais. De vierde is moeilijker te berekenen; naar men vermoedt,
telt zij twintig- of dertigduizend zielen; en daaronder Winnebogoes,
Sacs Pottawatomies en verstrooide benden van Shoshonen en Uten.

Deze verdeeling en deze statistiek is tot niet veel meer nut dan tot
stichting en opvroolijking van de welmeenende sektarissen, die heden
ten dage, met minder takt en onder ongunstiger omstandigheden, in de
westelijke vlakten de proef herhalen, bereids door de Franciskaner
monniken in Californie genomen. Maar deze onbe