doen oprukken? De tijd zou
het raadsel oplossen.

Stephen B. Packard ontving zijn telegram des Woensdagsavonds. Den
volgenden avond reeds werd hij, om belangrijke zaken, bij Durell
ontboden. Billings, een prokureur en zaakwaarnemer van de scalawags,
zat bij Durell aan tafel, en schreef een lastgeving, waarvan de inhoud
door den rechter aan zijn bezoeker werd medegedeeld. Packard moest
troepen ontbieden, het Statenhuis (de vergaderzaal der Kamers van den
staat) bezetten, en niemand den toegang tot dat gebouw vergunnen. Te
Nieuw-Orleans is het Statenhuis of Kapitool tegelijk de zetel van het
uitvoerend bewind en van de wetgevende macht. Packard moest verder
den gouverneur verdrijven, zich van de archieven meester maken, en de
deuren sluiten. Nadat Durell het door Billings geschreven stuk had
onderteekend en aan Packard ter hand gesteld, spoedde deze laatste
zich naar de kazernen, liet eene kompagnie soldaten onder de wapenen
komen, en bezette daarmede, in het holst van den nacht, het Kapitool.

De wettigheid van deze handeling zal zeker wel door niemand, zelfs
niet door President Grant, worden beweerd. Intusschen kreeg Durell
zijn loon. Casey zag van zijne kandidatuur af; hij trok zich uit den
strijd terug en gaf de voorkeur aan de winstgevende betrekking van
collecteur (ontvanger der belastingen), terwijl Durell's vriend Norton,
in een der graafschappen, door de scalawags kandidaat werd gesteld.

Generaal Warmoth, gouverneur van Louisiana, een gematigd, vreedzaam
man, was aan de beurt van aftreding; eene poging om hem te doen
herkiezen, was mislukt. Om het gouverneurschap on onder-gouverneurschap
streden vier kandidaten: aan de eene zijde de generaals Mac-Enery
en Penn, twee gunstig bekende officieren; aan de andere, William
P. Kellogg, een rechtsgeleerde uit Illinois, en Cesar C. Antoine,
neger en pakkedrager van beroep.

Na afloop der verkiezingen schreven de beide partijen zich de
overwinning toe; en zoo lang de Kamers niet bijeen waren, kon niemand
zeggen wie eigenlijk de zege had behaald. De zaak zou misschien aan
de beslissing van het Hooggerechtshof van Louisiana moeten worden
onderworpen; maar daar de gouverneur Warmoth nog gedurende zes of
zeven weken in functie zou blijven, was er overvloedig tijd om de
stemmingslijsten te onderzoeken, voor dat Louisiana zonder wettigen
gouverneur en zonder regelmatig bestuur zou zijn. Mac-Enery was bereid
te wachten op de bijeenkomst der Kamers; maar Kellogg durfde zich