ca estis _Myga van Bergen_!

Bedauxrindulino! -- Ke sxi ne estis tute forlasita, estis ankaux unu
el la zorgoj de _Myga_.

Jes, ankoraux iu sin interesis pri la infano de _Michael van Bergen_,
jes, ankoraux sciis la orfino, ke unu fidela koro estis restinta al
sxi, ke -- _Jan Norris_ de _Amsterdam_ fordonos la lastan sangoguton
por sxi; sed _Jan Norris_ estis ekzilito, kiun minacis la ekzekuto
per la pendigo, se iu hispano kaptos lin en la stratetoj de
Antverpeno. Kaj _Jan Norris_, la akvogeuxzo, sin montris ofte
multoble alivestita en la stratetoj de Antverpeno.

_Jan Norris_ tute ne estis forgesinta la junagxrememorojn, kiel
opiniis lia patro _Jan Geerdes Norris_.

Ankoraux nun _Jan_ kaj _Myga_ estis gefiancxoj. Ke nenia forto monda
ilin disigos, tion ili estis jxurintaj al si reciproke; sed kio
okazos el tio, neniu de ili povis diri, dum la patro _Michael_ vivis
ankoraux.

Nun _Michael van Bergen_ estis mortinta kaj enterigita depost dekkvar
tagoj; sed _Jan_ estis malaperinta depost monatoj. Cxu li vivis
ankoraux? Cxu la ondoj estis englutintaj lin? Cxu la hispanoj,
kaptante lian sxipon, estis kaptintaj kaj pendigintaj lin?

Kiu povis diri tion?

Kion povis fari la bedauxrinda soleca _Myga_ en la sovagxa mondo, se
_Jan_ estis mortinta!

La nokto pli kaj pli proksimigxis; sed _Myga_ timis kusxigxi. Cxar
sxi ne povis dormi pro zorgo kaj korpremo, kial kusxigxi? Iom post
iom la cxambreto malvarmigxis, sed la orfino ne sxajnis senti gxin,
sxi ne metis novajn karbojn en la kameneton. Sxi formetis la
sxpinilon, kaj kovris la vizagxon per la manoj, klinante la kapon al
la brusto. Tiel sxi sidis kelkan tempon, gxis tamen sxi eklevis sin
por kusxigxi.

Ankoraux foje sxi klinigxis al la rigliloj de la pordo, por vidi, cxu
ili estis ekzakte alsxovitaj, kiam subite sxi auxskultis -- senspire
auxskultis.

"_Myga_", flustris iu ekstere.

La orfino ektremis je la tuta korpo.

"Ho, mia Dio!"

"_Myga?_" oni denove flustris tra la sxlosilingo.

Ekkriante la junulino forsxovis la riglilon kaj turnis la sxlosilon
en la seruro. Malfermata estis la pordo, kaj junulo vestita kiel
oficiro de dungitregimento kun la hispana skarpo super la sxultro la
sekvantan momenton tenis en la brakoj la belulinon.

"_Myga_, ho _Myga_!"

"Ho _Jan_, _Jan_, kara, kara _Jan_!"

Ardaj kisoj por la sekvantaj momentoj anstatauxis la interparoladon
de ili ambaux. Sed poste _Jan Norris_ falis sxajne tute senfortigita,
sur la apudan segxon,