ruegon de la sovagxa amiko; sed jam
estis tro malfrue. La dompordo malfermigxis, kaj la logxantoj de la
konstruajxo, en kiu logxis _Myga_, cxarpentisto, sxuisto, urba
skribisto kun la familioj kaj kunuloj, vidvino kun multaj infanoj,
sin kasxis timeme en la anguloj, teruritaj per la penso, ke unu el la
nederlandaj ribelistoj estis rifugxinta sub ilia tegmento. Nur
kurbigita maljunulino kuragxe kun la lampo en la tremanta mano
kontrauxiris la entrudulojn kaj certigis per krieganta vocxo, ke
neniu rifugxis en tiun cxi domon; do malpleje nederlanda akvodiablo.
"Dio malhelpu sxin" -- sxi diris -- "sxirmi akvogeuxzon"; cxu ne sxia
edzo, sxia bedauxrinda mortinta edzo estis jxetata per la furiozaj
monstroj de sia fisxistboato en la akvon kaj mizerege pereis?
Kion helpis al sxi la certigoj? Neniu auxskultis, la domo plenigxis
de hispanaj soldatoj, italaj sxipanoj kaj la mizerularo de la
stratetoj. Timaj kaj doloraj krioj baldaux penetris el la diversaj
logxejoj; oni batadis kaj turmentis iomete, oni rabadis iomete. --

"Antauxen, Antonio! ne malrapidu!" kriis _Leone_. "Antauxen, supren
la sxtuparon en la cxielon."

Li tenis la maljunulinon je la kolumo kaj per la plej sxercaj minacoj
devigis sxin antauxen lumigi per la lampo.

"Gaje, gaje, panjo! La aliaj sercxas sube, ni supre -- antauxen, kaj
ne estu tiel gxenema, mi ne rigardas vian tibikarnon. Ehe, Antonio,
-- ne restu malantauxe --!"

"_Leone_, mi vin petas!"

"Ha ne, antauxen, antauxen, _madonna_! Haha, Antonio, kia leporo vi
do estas dum tia dolcxa aventuro! Kio farigxus de vi, se vi min ne
havus? Jes -- tiu cxi sxajnas esti la lasta sxtuparo -- venko! venko!
_mille gracie_, maljuna sibilo. Tie cxi, tie cxi, _Antonello_ -- en
la nomo de la regxo; malfermu, malfermu! Perfiduloj kaj belaj
knabinoj tie cxi estas kasxitaj; malfermu, malfermu en la nomo de la
regxo! En la nomo de la katolika mosxto de Hispanujo, venu el la
nesteto, dolcxa birdeto, malfermu kaj eldonu la dolcxan ribelan
koreton!"

Kun busxo ridanta la sovagxulo kaptis la kapitanon je la
sxultro kaj premis lin kontraux la pordo, kiun li vaste malfermis
-- rigide, dube staris la du gxenovanoj.

Kun zorgo kaj timo kreskantaj _Jan_ kaj _Myga_ estis auxskultintaj la
bruegon en la stratetoj. Kiam la sovagxa tumulto penetris ecx en la
domon, la fiancxino malespere petegis la fiancxon sin kasxi.

Sed kio povis farigxi por savi ilan ambaux?

En la sekvanta momento cxio estis tro malfrua. Tro rapide _Leone