procxoj de Anjo?
-- 18. Cxu Helenjo estis amata de sia frato? -- 19. Kion opiniis
Karlo pri Helenjo? -- 20. Kiujn ludilojn preferas la knabinoj? --
21. Cxu kelkafoje Helenjo ploris? -- 22. Kiam oni ploras?

4. Dimancxo.

Dimancxe matene Karlo restis longe en sia liteto kaj gxuis la
dolcxajn songxojn, kiujn alportas la oraj sunradioj, enirante en
la cxambron inter la kurtenoj de l' fenestro . . . Subite li
ekvidis la dolcxan vizagxon de sia patrino, alveninta por lin
veki. Li estis tre gaja. Lauxte sonoradis la sonoriloj de l'
pregxejoj, dum lia patrino lin helpis por lia tualeto.

Karlo opiniis, ke la spongoj estas tre malagrablaj objektoj, kiuj
metas sapon en liajn okulojn. Li jam ofte konigis tiun impreson
al sia patrino, sed sxi tamen dauxrigis la uzadon de spongoj.
Dimancxe S-ino Davis vestis Karlon per brodita flanelcxemizeto,
blanka pantalono kaj blua jaketo. Li havis flavajn sxuetojn kaj
grandan pajlan cxapelon, pri kiu li estis tre fiera.

Dimancxe posttagmeze Karlo promenadis kun sia patro. Li sxatis
iri al la bordo de l' rivero por vidi la sxipojn kaj la
fisxkaptistojn, kiuj estis tre multaj. Estis seriozaj sinjoroj,
longbarbaj maljunuloj kaj ankaux multaj knaboj. Cxiu silente
sidis sub unu el la arboj apud la bordo. Ili pacience rigardadis
la fadenon de sia fisxkaptilo malaperantan en la akvo. De tempo
al tempo iu levis subite sian kanon kaj dekrocxis de la hoko
brilantan fisxon, malespere saltantan cxiuflanken.

Antaux la vespero S-ro Davis kaj lia fileto revenis hejmen, kaj
alvenis gxustatempe por trinki varmegan tason da teo en la
salono.

Ofte la avo kaj onklo Jako vizitis ilin dimancxe kaj cxiuj
vespermangxis kune.

La onklo Jako kelkafoje alportis sian fonografilon, kaj Karlo
auxdis mirindajn kantojn kaj muzikajxojn. Iam onklo Jako diris
sxerckanteton antaux la granda busxo de l' fonografilo. La
masxino ripetis la kanton poste kaj ecx la ridegon de l' avo kaj
de l' patro. Onklo Jako klarigis, ke la fonografilo ripetus kion
ajn Karlo dirus antaux la masxino, sed Karlo ne kuragxis ion
diri. Li jam opiniis, ke ofte estas tre sagxe silenti.

Karlo tre sxatis sidi sur la genuoj de sia avo kaj auxdi
rakontojn pri la infaneco de sia patreto aux pri malproksimaj
landoj, kiujn la avo vizitis. Li sxatis auxdi pri la maro, kaj
tre deziris gxin iam vidi.

Kiam estis bela vetero, la tuta familio sidis en la gxardeneto.
La avo prenis sian pipon, gxin plenigis per tabako kaj gxin
ekbruligis. La pa