en la klaso
kuragxis movigxi aux ecx spiri.

"Knaboj, li ekdiris per mallauxta kaj tremanta vocxo, tie estas
gravurita la subskribo de . . . mia patro."

De tiu tago, Karlo havis grandan amon al la profesoro de latina
lingvo.

1. Kion diris la profesoro de latina lingvo? -- 2. Cxu Rigar
auxskultis? -- 3. Cxu vi parolas angle? -- 4. Kiom de tempo vi
lernis Esperanton? -- 5. Kion faris Man? -- 6. Cxu la profesoro
lin gratulis? -- 7. Cxu la lernantoj sidis sur segxoj? -- 8. Kion
ekvidis la profesoro sur unu tablo? -- 9. El kiuj lignoj oni
faras tablojn? -- 10. Nomu la kolorojn, kiujn vi konas.

12. La amiko.

Tre felicxa estis Karlo, cxar li havis veran amikon. Lia nomo
estis Janko. Li estis tre altkreska kun nigraj haroj kaj brunaj
okuloj. Nur ses monatojn pli agxa ol Karlo li estis, tamen cxiuj
respektis lin en la klaso pro lia kuragxo. Efektive nenion li
timis kaj li estis plej lojala kaj malkasxema knabo.

Iam la profesoro de geografio, vidante, ke li oscedas
cxiumomente, lin demandis: "Janko, cxu vi enuas tie cxi?" --
"Jes, Sinjoro, tre multe," li respondis. Forpelita li estis, sed
nur por unu horo.

Janko bonege desegnis kaj ankaux pentris. Li havis plej mirindan
talenton por prezenti tute precize ies fizionomion per kelkaj
krajonaj strekoj, kaj li desegnis en sia kajero la vizagxon de
cxiuj siaj amikoj. Ke preskaux cxiuj profesoroj sxatis Jankon,
estis facile rimarkebla, kvankam ili ofte sxajnis lin timi.

Karlo lin samtempe amis kaj respektis. Li cxiam klopodis esti
apud li kaj lin sekvadi. Li tre bedauxris, ke li ne povas sidi en
la klaso apud Janko, kvankam Man estis afabla najbaro. Karlo tre
ofte alvenis hejmen malfrue post la fino de la posttagmezaj
lecionoj. Kiam lia patrino demandis lin: "Nu, Karlo mia, kion vi
faris tiel longe?" -- "Mi akompanis Jankon," estis lia cxiama
respondo.

Janko sciis tiom da aferoj! Li estis vera scienculo, kaj Karlo
opiniis, ke li jam instruis lin multe pli ol la lecionoj en la
liceo. Tamen Karlo cxiam sentis sin nesciulo apud li, sed Janko
neniam mokis lin pri eraro aux nescio. Karlo opiniis, ke tio
estas pruvo de senfina delikateco en la karaktero de lia amiko.

Estis vera honoro tiel esti protektata de Janko, kaj fiere Karlo
gxuis gxin. Al Janko li diris cxiujn sekretojn siajn kaj petis
konsilojn en cxiu embarasanta okazo. Kiam Karlo faris al li
demandon pri malfacila afero, li kelkafoje diris: "Mi respondos
al vi morgaux." La morgauxan tagon, sen ia forge