e Karlo veturis hejmen por pasigi kelkajn semajnojn kun
siaj gepatroj kaj Heleno. Post sia dua jaro en Bruselo, kiam li
revenis hejmen, li trovis sian fratinon fiancxino de juna
advokato en la urbo. Lia estonta bofrato estis tre bone konata
pro sia delikata elokventeco kaj ankaux pro sia afablega
karaktero, kiu havigis al li multajn amikojn. Tiu fiancxigxo
kauxzis multe da invitoj de kaj al la familio Davis.

Tiun someron Karlo vidis kaj revidis multajn personojn en la
urbo. La fiancxo de Heleno iam venis peti Karlon, ke li akompanu
sian fratinon kun li por viziti amikon de lia patro, kiu jxus
revenis el Hindujo. Estis profesoro Palam, de la Kalkuta
Universitato. Li kun sia familio revenis el Kalkuta por pasigi en
la urbo du jarojn da libertempo, kiujn li postulis por sia sano.

Dum la juna advokato paroladis pri la talento de la profesoro,
homo tiel interesa, tiel klera, k.t.p., Karlo sentis malnovan
fajron rebruligxantan en sia koro.

Pri la junulino ekvidita en la pregxejo li repensis. Pri la
perdita pilko en la parko li rememoris, ankaux pri la promenadoj
cxirkaux la mistera domo. "Mi plezure vin akompanos tien," li
diris.

La tagon, kiam, kune kun la gefiancxoj, li iris al la domo de
profesoro Palam, Karlo estis neordinare ekscitita. Heleno tre
miris pri tio.

La profesoro kun sia edzino akceptis ilin cxarme kaj prezentis al
Karlo sian filinon. La junulino estis plej bela kaj dolcxa, nun
kredeble dudek aux dudek-unujara.

"Sinjoro Karlo Davis," diris la profesoro, "mia filino Alico."
Kvankam tre konfuzita, Karlo farigxis kuragxa. -- "La grandan
plezuron renkonti vin, frauxlino, mi jam havis antaux kvin jaroj
en la Nacia Parko, kie vi perdis pilkon."

Sxi cxarme ridetis iom rugxigxante: "Ho, jes, sinjoro, mi
memoras, sxi diris, vi estis tiel afabla!"

Plej agrablan vesperon pasigis Karlo cxe la hejmo de profesoro
Palam. Tien li ofte revenis. Oni petis, ke li legu versajxojn
siajn. Ecx kanton li verkis, kiun lernis frauxlino Alico por
kanti laux ario sxatata de sxi.

Ofte frauxlino Palam estis invitita de frauxlino Davis; kaj Karlo
pro tio estis al sia fratino duoble pli afabla ol antauxe. Okazis
iam, ke Karlo iris kun Alico remadi sur la rivero. Li luis boaton
kaj ambaux trankvile remis gxis la arbareto de salikoj. Kiam por
vespermangxo ili revenis hejmen, gefiancxoj ili estis.

La konsenton de gesinjoroj Palam, Karlo facile akiris, same kiel
la aprobon de siaj gepatroj. Li estis la plej felicxa junul