sxin
sxance ekvidi. Unu vesperon li vidis sxin promeni kun sxia patro
en la gxardeno. Alian fojon li auxdis sxin kanti tra malfermita
fenestro. Tio lin felicxigis por multaj tagoj. Jam lia fratino
kaj liaj kolegoj cxe la gimnazio multe miris pri lia ofta
revemeco.

Unu tagon li trovis sxian domon tute fermita: Teruran baton li
ricevis en la koro. Reveninte la morgauxan tagon li same vidis.
_Sxi_ eble forveturis kun la tuta familio. Sed kien? En la
gxardeno kelkaj nigraj birdoj pepante interbataletis. Karlo jam
kredis, ke lia tuta vivo estas ruinigita.

Li decidis diri al Janko sian sekreton kaj peti lian helpon.

_Rakontu skribe la supran cxapitron._ -- 1. Kion faris la familio
Davis dimancxe? -- 2. Cxu la katedra pregxejo estis nova? --
3. Kiun renkontis Karlo en la muzeo? -- 4. Kion diris la
frauxlino iun tagon? -- 5. Kion faris Karlo? -- 6. Kie logxis la
frauxlino? -- 7. Nomu kelkajn florojn kaj diru, kiun vi preferas?
-- 8. Kiuj birdoj estis en la gxardeno?

16. Cxagrenoj.

Post kelkaj tagoj Janko povis doni al sia amiko la sekvantajn
informojn pri la mistera domo: gxi apartenas al profesoro de la
Kalkuta Universitato. De dudek jaroj li vivadas en Hindujo kun
sia familio; kaj nur trifoje li jam revenis pasigi kelkajn
monatojn en la urbo. La junulino estas sendube lia filino, cxar
oni scias, ke li havas nur unu infanon. Tiuj sciigoj ne estis
tute gxojigaj por Karlo.

Reveninte hejmen unu tagon, li trovis sian fratinon ploranta: la
avo mortis. Gesinjoroj Davis jam foriris al lia domo kun onklo
Jako, kiu venis ilin sciigi. Karlo tuj remetis sian cxapelon,
kuris al tramveturilo kaj baldaux alvenis en la avan domon.
Suprenirinte la sxtuparon, li kvazaux ne plu povis spiri. Cxiaj
ideoj kaj sentoj miksigxis en lia cerbo. Li miris, cxu li bone
komprenis, kion Heleno diris. Cxu vere li neniam plu vidos la
bonan avon, tiel bonkoran? Lia patro malfermis la pordon kaj
premante sian filon al sia brusto, lin kisis multfoje. Karlo
ekploris. Lia patrino kondukis lin al la cxambro de l' mortinto.

Tie sur lito kusxis la avo, kun vizagxo tute blanka. Li sxajnis
dormanta. Estis nenia rideto sur liaj lipoj, sed tamen aspekto
kvieta kaj fida. Longe restadis Karlo apud la korpo de sia avo.
Li repensis pri la tempo, kiam li auxskultis rakontojn sur liaj
genuoj; pri la gajaj vesperoj kun li pasigitaj; pri liaj sxercoj
kaj vojagxaj aventuroj; pri lia bonkoreco al cxiuj.

Iam al Karlo la avo diris: En cxiu homo estas angx