rbood, "omdat die
bordjes een uiting zijn van principieel antisemitisme en daar mogen zeker onze
RK instellingen niet aan mee doen." Iets later stelde de aartsbisschop zich
'permissief' op als het om sportterreinen of zwembaden ging (toen waren er nog
Katholieke...), m.a.w. men behoefde ze niet te verwijderen als de politie ze
had aangebracht. Maar op RK leeszalen mocht het absoluut niet en evenmin op het
societeitsgebouw van het RK studentencorps te Nijmegen.
"De Rector Magnificus was van mening dat het bordje mocht blijven hangen. Er
hingen er al zo veel in Nijmegen. De burgerij zag het toch als een teken van
overmacht." Mgr. de Jong was het daar niet mee eens:

Als Wij Ons niet vergissen, zijn de katholieke studentenverenigingen van Wageningen
en Nijmegen de enige die nog bestaan. In deze omstandigheden zouden Wij het
betreuren als alleen die beide zich aan de bepaling zouden onderwerpen. De
studenten zullen het offer moeten brengen.

In september 1942 liet het Episcopaat haar principieel afwijzende houding ten
opzichte van de bordjes varen. De deportaties waren in volle gang. De bordjes
kwestie was een bijzaak geworden; aldus van Rooij. [5.11]

6. MASSA-DEPORTATIES; HET TELEGRAM

a. De situatie (tweede halfjaar 1942)

Belangrijke oorlogshandelingen waarvan de afloop gunstig voor de geallieerden was,
deden de hoop in de bezette gebieden op een spoedige eindoverwinning stijgen.
De aanval van geallieerde commando's op de Noord-Franse plaats Dieppe toonde aan
dat de Engelsen in staat waren door de Duitse verdedigingswerken langs de kust
heen te komen en zich zelfs enige tijd op het continent te handhaven (19 aug.).
Op 13 sept. begon de Duitse aanval op Stalingrad, maar de Russen hielden stand
en begonnen (19 nov.) hun tegen-offensief. De Engelsen onder generaal Montgomery
vielen aan in Noord-Afrika (23 okt.) bij El Alamein. Kort daarop (nov.) landden
Amerikanen en Engelsen in Marokko en Algerie, waarop de Duitsers nu ook Zuid-
Frankrijk ("Vichy") bezetten.

16 juli.: vordering van koperen melkbussen, standbeelden en kerkklokken. Alle
jeugdverenigingen zijn opgeheven. Deze week zijn er overal fietsen gevorderd.
De Joden worden thans massaal weggevoerd naar Polen en Silezie. Ook de kerken
hebben geprotesteerd.
We hebben een huisgenootje gekregen, Leen, een Rotterdammertje van 3 jaar,
waarvan de ouders bij het bombardement in 1940 omgekomen zijn. (Dat was Leo.-
zijn vader en moeder waren Joodse vrienden, inderdaad uit