cxe distingigi la plej
elstarantajn objektojn de la cxirkauxejo; la rigardo penadis
sensukcese tamen atingi la plej malproksimajn angulojn de la cxambro
kaj la kasxanguletojn de la volbigita kaj fretigita plafono. Malhelaj
drapajxoj surpendis la murojn. La gxenerala meblaro estis abunda,
senkomforta, antikva kaj cxifona. Multaj libroj kaj muzikiloj
cxirkauxkusxis en sporada arangxo, sed sen vigligi la scenon. Mi
sentis min kvazaux enspiri etoson de malgxojo. Aspekto de severa,
profunda kaj nereacxetebla melankolio surpendis kaj trapenetris
cxion.

Je mia eniro, Usxero starigxis el sofo sur kiu li kusxis plenlonge
kaj min salutis kun vigla varmeco kiu enhavis, laux mia unua takso,
iom troigitan afablecon--la retenitan agon de enuigita mondcivitano.
Ekrigardeto tamen sur lian vizagxon min konvinkis pri lia nepra
sincereco. Ni sidigxis kaj dum kelkaj momentoj, dum li diris nenian
vorton, mi lin spektadis kun sento duonkompata, duonmira. Efektive,
neniam antauxe viro tiom multe sxangxigxis en tiom mallonga periodo
kiom Roderiko Usxero! Nur malfacile mi sukcesis rekoni en la pala
estajxo sidanta antaux mi la kunulon de mia frua knabeco. Tamen la
karaktero de lia vizagxo estintis en cxiuj momentoj rimarkinda.
Kadavera hauxtkoloro; okuloj grandaj, likvajxaj, preterkompare
lumaj; lipoj iom maldikaj kaj ege palaj, sed havantaj belegan
kurbigxon; nazo de delikata hebrea formo, sed kun largxeco de
spirtruoj malkutima en similaj korperoj; gracie muldita mentono,
indikanta pro sia manko de prominenco mankon de morala energio;
hararo de pli ol retaspekta moleco kaj maldenseco; tiuj trajtoj, kun
preterkutima etendigxo super la regionoj de la tempio, kunkonsistigis
vizagxon malfacile forgesotan. Kaj nun en la nura troigo de la
reganta karaktero de tiuj trajtoj, kaj de la mieno kiun ili kutimis
elmontri, vidigxis tioma sxangxigxo ke mi malcertis al kiu mi
parolis. La nun makabra paleco de la hauxto, kaj la nun mirakla
heleco de la okuloj, antaux cxio surprizis kaj ecx mirigis min.
Cetere la silkan hararon li permesintis kreski senatente, kaj dum,
en sia sovagxa filandra teksturo, gxi ne falis, sed sxvebis cxirkaux
la vizagxo, mi malscipovis, ecx strebegante, rilatigi tiun arabeskan
mienon kun iu ajn koncepto pri simpla humaneco.

En la maniero de mia amiko tujege mirigis min ioma nekohereco,
ioma nekonstanteco; kaj baldaux mi konsciis ke tio fontas el
sinsekvo da malfortaj kaj malutilaj baraktoj supervenki kutiman
trepidadon--troabu