e mia amiko. Ni kunpentris kaj kunlegis; aux mi
auxskultis, kvazaux en songxo, la sovagxajn improvizadojn de lia
parolanta gitaro. Kaj tial, dum pli kaj pli intima proksimeco
kondukis min pli kaj pli senrezerve en la kasxejojn de lia spirito,
des pli amare mi konsciis la senutilon de cxiu klopodo felicxigi
menson el kiu malheleco, kvazaux iminenta pozitiva valoro,
elversxigxis sur cxiujn objektojn de la morala kaj la fizika
universo, en unu sencxesa radiado de malgxojo.

Cxiam mi retenos memorajxon pri la multaj solenaj horoj kiujn
mi pasigis tiumaniere en soleco kun la mastro de Usxero-Domo.
Tamen malsukcese mi entreprenus transliveri ideon pri la preciza
karaktero de la studoj aux la okupadoj en kiuj li min aktivigis
aux al kiuj li malfermis al mi la vojon. Ekscitigxema kaj ege
kolerema idealismo jxetis sulfuran glaceon sur cxion. Liaj longaj
improvizitaj lamentokantoj sin auxdigos cxiam en miaj oreloj. Inter
aliaj kantoj, mi retenas dolorige en la menso apartan malkutiman
perversajxon kaj ampleksajxon pri la sovagxa melodio de la lasta
valso de Fon-Vebero. El la pentrajxoj pri kiuj meditadis lia komplika
fantazio, kaj kiuj kreskis, tusxon post tusxo, en svagecon pri kiu
mi tremegis des pli entuziasme, cxar mi tremegis sen konscii la
kialon;--el la pentrajxoj (tiom vivecaj iliaj bildoj postrestas
nun antaux mi) vane mi penadis eligi pli ol eta parto disponebla al
la traktopovo de nuraj vortoj. Pro la nepra simpleco, pro la nudeco
de siaj desegnajxoj, li altiris kaj mirigis atenton. Se iam homa
estajxo pentris ideon, tiu estajxo estis Roderiko Usxero. Por mi
almenaux--en la cirkonstancoj tiam min cxirkauxantaj--ellevigxis
el la puraj abstraktajxoj kiujn la hipokondriulo penadis jxeti sur
sian drelikon, intenseco de netolerebla mirego, de kiu nenian ombron
mi sentis ecx gxis nun starante en kontemplado antaux la agnoskite
brilaj tamen tro konkretaj revajxoj de Fuselio.

Unu el la fantasmagoriaj konceptajxoj de mia amiko, partoprenantan
malpli rigide en la spirito de abstraktado, mi penadu priskribi,
kvankam nur ombrakopie, en vortoj. Malgranda pentrajxo bildigis
la internajxon de ege longa kaj ortangula volbo aux tunelo, kun
malaltaj muroj, glataj, blankaj, seninterrompaj, senaparataj. Kelkaj
akcesoraj trajtoj de la desegnajxo bone agis por komprenigi ke cxi
tiu elfosajxo situas je ege profunda distanco sub la surfaco de la
tero. Nenia elirejo videblis en iu ajn parto de ties vasta etendajxo,
kaj vidigxis nenia torcx