chrijfelijke
gewaarwording gevoelen, welke de borst doorstroomde van hen, die voor
het eerst hun blikken lieten dwalen over dit wondervol panorama. Maar
vurig hoop ik, dat geen later reiziger de blijdschap der overwinning
aldus zal zien verkeeren in droefheid, de vroolijke juichtonen in
smartelijke wanhoopskreten!

"De Matterhorn heeft zich jegens ons een geducht en verbitterd vijand
getoond; langen tijd heeft hij al onze pogingen verijdeld; meer dan
eenmaal heeft hij ons gedwongen, beschaamd en verslagen terug te
keeren. Eindelijk, na eene overwinning, zoo gemakkelijk behaald als
wij ons niet hadden durven voorstellen, heeft de wreede berg, als een
ter aarde geworpen, maar niet vernietigde vijand, zijne nederlaag
schrikkelijk, bloedig gewroken. O, er lag een verpletterende koele
spotternij in de kalme, ontzaglijke majesteit, waarmede de granieten
reus zich hoog ten hemel hief, nadat hij de vermetele stervelingen,
die hem zijn geheim hadden ontrukt, in den afgrond had geslingerd!

"De dag zal eenmaal komen, waarop ook de Mont-Cervin zelf zal verdwenen
zijn; waarop een reuzige, vormelooze steenhoop de plaats zal aanwijzen,
waar de heerlijke berg stond. Atoom voor atoom, duim voor duim, el
voor el, zwicht hij, langzaam maar zeker, voor de onophoudelijke,
onverbiddelijke werking der eeuwige natuurwetten, waaraan niets
weerstand bieden kan. Die dag is nog verre, zeer verre verwijderd:
eeuwen en eeuwen zullen voorbijgaan, eer de zon zal opgaan over
de puinhoopen van den Matterhorn! En inmiddels zullen de volgende
geslachten vol bewondering hunne oogen opheffen naar dien berg, die,
wat de eigenaardige schoonheid van zijn vorm aangaat, geen gelijke
heeft onder de Alpen; zij zullen met ontzetting staren in zijne gapende
afgronden, met vasten voet zijne steile rotsen beklimmen. En niemand
dergenen, wien het geluk te beurt valt dezen berg te aanschouwen,
hoe hoog zijne verwachting ook gespannen moge zijn, zal ontevreden
huiswaarts keeren, omdat de werkelijkheid niet aan zijn ideaal
beantwoordde."

Herinneringen van den Stillen-Oceaan. [8]

I.

De archipel der Markiezen-eilanden.

I.

Het oogenblik van vertrek is gekomen: brommende en snuivende ontsnapt
de stoom, in zware zwarte wolken, uit de pijp: al de toebereidselen
zijn voltooid: alle man is op zijn post. Op het gegeven bevel wordt
het anker haastig opgehaald: het is geheel bedekt met dat vuile en
kleverige slijk, dat aan de reede van Callao (Peru) eigen is.