l cofain cywrain _Cywryd_, fardd _Dunawd_,
Meu im Dreig priawd gwawd ni bo gwyd.
Mau gwawdgan _Afan_, ufuddfryd ffrwythlawn,
O gof _Gadwallawn_, brenhinddawn bryd.
Ni wn waith gwaywdwn, gwawd ddihewyd clod,
A thi heb ddyfod pa dda bod byd?
Neud wyr pawb yn llwyr, lleyrfryd gynnat,
Nad hylithr aur mal mal oddiwrthyd.
Nid oes nerth madferth ym myd, oth eisiau,
Gwleddau na byrddau na Beirdd ynghlyd.
Nid oes lys ysbys, esbyd neud dibeirch,
Nad oes meirch na seirch na serch hyfryd.
Nad oes wedd na moes, masw ynyd yw'n gwlad,
Nad oes mad eithr gwad a gwyd.
Neud gwagedd trossedd, traws gadernid _Mon_,
Neud gweigion _Arfon_ is _Reon_ ryd.
Neud gwann _Wynedd_ fann, fen ydd ergyd cur,
Neud gwael am fodur eglur oglyd.
Neud blwyddyn i ddyn ddiofryd a gar,
Neud blaengar carchar, grym aerbar gryd.

X. DYHUDDIANT ELPHIN.

_Taliesin ai dywawd_.

I.

Elphin deg taw ath wylo
Na chabled neb yr eiddo
Ni wna les drwg-obeithio
Ni wyl dyn ddim ai portho
Ni fydd goeg gweddi _Cynllo_
Ni thyrr Duw ar addawo:
Ni chad yngored _Wyddno_,
Erioed cystal a heno.

II.

_Elphin_ deg sych dy ddeurudd
Ni weryd bod yn rhy brudd
Cyt tybiaist na chefaist fudd
Nith wna da gormod cystudd
Nag ammau wrthiau Dofydd
Cyt bwyf bychan wyf gelfydd,
O foroedd ac o fynydd
Ag o eigion afonydd
I daw Duw a da i ddedwydd.

III.

_Elphin_ gynneddfau diddan
Anfilwraidd yw d' amcan
Nid rhaid yt ddirfawr gwynfan
Gwell Duw na drwg ddarogan
Cyd bwyf eiddil a bychan
Ar fin gorferw mor dylan
Mi a wnaf yn nydd cyfrdan
Yt well no thrychan maran.

IV.

_Elphin_ gynneddfau hynod
Na sorr ar dy gyffaelod
Cyt bwyf gwan ar lawr fy nghod
Mae rhinwedd ar fy nhafod
Tra fwyf fi yth gyfragod
Nid rhaid yt ddirfawr ofnod
Drwy goffau enwau'r Drindod
Ni ddichon neb dy orfod.

* * * * *

_It may not be improper to inform the Reader that the_ ORTHOGRAPHY _used
in these Poems is the_ ORTHOGRAPHY _of the_ MSS. _and not that of the_
WELSH BIBLE.

APPENDIX.

1. A method how to retrieve the ancient British language, in order that
the Bards of the sixth century may be understood, and that the
genuineness of Tyssilio's British History, which was translated from the
Armoric language into Latin by Galfridus Arturius of Monmouth may be
decided; and co