t. Posidonius, Luernii, qui
Bittitis pater fuit a Romanis profligati, opes cum enarrat, tradit eum
popularem gratiam ancupantem, per agros curru vehi solitum, aurumque et
argentum in turbas Celtarum innumeras eum prosequentes spargere; quin et
septum eundem quadratum stadiorum duodecim aliquando cinxisse, in quo
potione sumptuosa et exquisita pleni lacus essant, parataque cibariorum
copia, ut complusculis diebus liceret iis quibus placeret, ingredi,
fruique illo apparatu, cum assiduis ministrorum officiis. Epularum diem
aliquando cum ille constituisset, ac praefiniisset, barbarum quendam
Poetam tardius caeteris eo commeantem illi occurrisse, ac canentem laudes
ejus, excellentesque virtutes celebrasse, vicem vero suam doluisse, ac
deflevise, quod serius adventasset: illum cantu delectatum auri sacculum
poposcisse, et accurrenti cantori projecisse: quo sublato, poetam ejus
rursum laudes iterantem praedicasse currus, quo vehebatur, impressa in
terram vestigia aurum et beneficia procreare mortalibus. Sed praestat
ipsa Athenaei verba apponere. [Greek text]. {61}

Haec sunt quae (ut pote cui ad Bibliothecas aditus non patet) de antiquis
illis in medium proferre licuit. Ad nostros jam venio in quibus non
desunt veri et genuini [Greek text] exempla. Nequaquam suo genere
Graecis et Latinis poetis cedunt nostri Bardi, quamvis ad eorum normam
carmina non texerunt. Quid enim nobis cum exteris? An eorum modulo et
pede nostra poemata metenda sunt? Quid, ut taceam de Arabicis et
Brachmanicis, et in Europa boreali Scaldis? quid fiet, inquam, de
antiquioribus illis Sacrosanctis poetis? quid fiet de JOBO; DAVIDE, et
siqui alii [Greek text] poetae? Sed haec a proposito nostro aliena sunt.

Quum res Britonum, ingruentibus Pictis, Scotis, et Saxonibus, laberentur,
dici non potest, quantam libris et veteribus nostrorum monumentis stragem
ediderint: adeo ut Bardi et historici vere antiqui, sint admodum rari. E
nostris historicis qui Bardorum meminit, primus est GILDAS NENNIUS, qui
scripsit, uti ipse narrat, anno 858, et quarto MERVINI regis. Sed is
locus in nonnullis exemplaribus deest, et ejus auctor clarissimo
VAUGHANO, NENNIO antiquior esse videtur, qui eum "vetustum
Saxonicaegenealogiae autorem" nominat. Sive vero is fuerit NENNIUS, quod
mihi videtur, sive, uti ille mavult, aliquis eo vetustior, omnia quae ibi
narrantur quam verissima sunt, quamvis scribentium oscitantia quam
foedissime sint depravata. Nec mendas castigarunt