a akong nalulula sa di matapos-tapos
na m~ga dawag, na sumasatitig. Ang panglulumo ay naghari sa aking
damdaming di sanay sa gayong m~ga ilang at nawalan ako n~g kayang
lumayo pa't tuntunin ang landas, sa pan~gan~ganib na sa pagsasapalaran
ko'y makasalubong n~g mababan~gis na Tamaraw.[1]

Ano pa't ang pan~gan~gamba'y lumaganap sa aking kalagayan at
sa kadahilanang ito'y inihanda ko ang taglay na baril, upang
ipagsangalang kung ito'y kakailan~ganin, subli't lalong lumala ang
aking pan~gin~gilabot, nang mausisa kong wala ang m~ga punglong taglay
at nahulog sa aming pagtatakbuhan, n~g di ko man lama~g naalumana.
Gumiyaguis na n~ga sa akin ang lubhang malaking pan~gan~gamba at
n~g tumama ang aking m~ga titig sa nan~gun~gulimlim na panan~glaw sa
Sandaidig, ay napagsiya kong nan~gun~gubli nang nagmamadali sa likod
n~g isang matarik na bundok sa kalunuran.

Ang pag-aalinlan~gan ay namalagui pang sumandali sa pagayong anyo na
nakapan~gin~gilabot na banta n~g pagkalun~gi at lubhang binabagabag
ang di ko hirating kalooban sa gayong kasindak-sindak na kalagayan,
nang sa di kawasa'y nakamalas ako n~g isang matanda, na nagbubuhat
sa kalaliman n~g isang masukal na yun~gib na makubli't mamataan ko sa
kasukalan n~g gubat.

Sa pag-aantay na ito sa inaasahang tagapagtangol marahil sa
kapan~ganibang kong kinalalagyang, ay sumagui naman sa aking ala-ala
ang m~ga singaw lupang lagui kong narin~gig sa matatandang alamat na
ibinadha tuwi na, n~g nan~gamatay ko nang m~ga nuno. Baga mang ang
pagkatakot ay labis na nagpapasakit, ay pinapaghari korin sa sarili
ang mayamang aral n~g CATOLICISMO, na pinagsikapan n~g aking m~ga
magulang na siya kong palaguing panangnan sa ano mang kapan~ganyayang
haharap at ang pakatiwala kong ito'y siyang bumubuhay n~g aking loob.

Sa aking mahabang pananalan~gin ay dumating din ang inaantabayanan
nang hindi man lamang ako nainip at pagkalapit niya sa aking
kinalalagyan, ay naulinig ko pa ang ganitong pag-aawit:

Oh hiwagang lagui sa m~ga pan~garap
aliwan n~g laguim na nagpapahirap
Ikaw n~ga ang siyang
wagas kong pag-asa, na magkakandili
sa luoy kong puso na pinakaapi
at tuwi-tuwi na'y
inayop n~g dusa;
at siyang hantungan n~g m~ga paghamak
ang nilun~goy-lun~goy n~g aba kong palad.

* * * * *

Ikaw din ang kusang lubos sumiphayo
sa niluhog luhog n~g aba kong puso;
at dina na awang
mag gawad maglagda n~g hatol na imbi
na siyang papatay s