stemmen
in Belgie's annexatie; dat ze de kroon niet zou aanvaarden voor den hertog
van Nemours; dat ze, _zonder voornemens te zijn inbreuk te maken op de
vrijheid der Belgen in de keus van hun souverein (!)_, nochtans de keus van
den hertog van Leuchtenberg niet zou erkennen."

Dit voortdurend aanbod door de Franschgezinden van het Diplomatisch
Comiteit, -- de Rogiers, Gendebien, Van de Wever, de graven d'Aerschot en
de Celles, -- van Belgie aan Frankrijk, weerkaatste geenszins de meening
van de groote meerderheid van de bevolking. Geheel Vlaamsch-Belgie en
inzonderheid de almachtige geestelijkheid, de talrijke partij der
Onafhankelijkheid, teekenden tegen deze weinig eerlijke handelingen der
Fransche groep protest aan, en Jottrand stelde de mannen van het Voorloopig
Bewind, die eigenmachtig deze aanbiedingen gedaan hadden, in volle Congres
aan de kaak.

Daar de inlijving bij Frankrijk dus eene feitelijke onmogelijkheid bleek,
besloten de leden van het Voorloopig Bewind, alsook die van het
Diplomatisch Comiteit, op het einde van Januari, alles in het werk te
stellen om de keus van Nemours te doen gelukken, "wat op hetzelfde neerkwam
als de vereeniging met Frankrijk." Om Louis-Philippe's besluiteloosheid uit
den weg te ruimen verzonnen De Stassart en de Franschgezinden de volgende
list: de candidatuur van den hertog van Leuchtenberg, die Frankrijk niet
kon aannemen, doordrijven, om deszelfs toestemming in de verkiezing van den
hertog van Nemours af te dwingen.

't Was dus tusschen Nemours en Leuchtenberg dat de strijd in 't Congres zou
geleverd worden; men wist dat aartshertog Karel van Oostenrijk, door enkele
Vlamingen voorgesteld, geen kans van slagen had, en van den minderjarigen
Otto van Beieren of prins Karel van Napels, van wie men vroeger wel eens
gewaagde, was er geene spraak meer.

De keus van Leuchtenberg, dank zij De Stassart's kuiperijen, dank zij de
woede die Sebastiani's drukking in het Congres verwekt had, scheen
omstreeks 20en Januari verzekerd; zijn portret werd in de straten
uitgedeeld; meer dan drieduizend handteekeningen bevalen zijne candidatuur
aan het Congres aan. Den 28en begonnen de debatten over de koningskeus.

Om Leuchtenberg's verkiezing te verhinderen maakten Louis-Philippe en
Sebastiani rechtsomkeert; alles was nog niet verloren voor de Fransche
regeering, want op 25en Januari hadden 52 afgevaardigden, onder welke de
voorzitter Surlet, de onder-voorzitter De Gerlache, F. de Merode, de t