vreezende koning
Leopold tot den afstand te dwingen, onderwierpen zij zich eindelijk: de
Kamer der volksvertegenwoordigers den 1en November met 59 stemmen tegen 38,
en de Senaat den 3en November met 35 tegen 8.

[Figuur: Leopold I]

Van de Weyer bracht het toestemmend antwoord aan de Conferentie over, en
den 15en November werd het Verdrag bekrachtigd. Om Belgie voor deze houding
te beloonen, waarborgden de vijf Mogendheden aan Koning Leopold de
uitvoering van al de artikelen, en beloofden hem den vrede en hunne
oprechte vriendschap: dat was de erkenning van het Belgisch koningdom.
Intusschen weigerde Holland het Verdrag bij te treden, dat dadelijk door
Koning Leopold, Louis-Philippe en Willem IV van Engeland onderteekend werd;
Oostenrijk en Rusland, die nochtans de erkenning van het koninkrijk Belgie
betreurden, en ook eindelijk Pruisen traden de XXIV Artikelen bij
(Januari-Maart 1832).

* * * * *

De Belgen konden nu den vrede verhopen; maar eenerzijds dreigde de strijd
met Holland opnieuw te beginnen, anderzijds ontstonden moeielijkheden
nopens de ontmanteling van de zuidelijke grenssteden. Immers, men had op de
Conferentie de slechting van de sterkten Charleroi en Doornik vervangen
door die van Mariembourg en Philippeville (14en December). Frankrijk, dat
nog altijd zijne hoop niet opgegeven had om deze twee laatste steden te
verkrijgen, teekende hiertegen verzet aan. Louis-Philippe dreigde zelfs het
traktaat van 15en November niet goed te keuren en oefende op Koning Leopold
eene echte drukking uit; ook Talleyrand gaf zich veel, maar vergeefsche
moeite, om Frankrijks eigenliefde te vrijwaren. Eindelijk stelde Leopold,
die uit alle krachten Frankrijk zocht te bevredigen, met goedkeuring van
Louis-Philippe, eene verklarende nota aan de Conferentie voor, die door de
gevolmachtigden der vier andere Mogendheden aangenomen werd: haar
hoofdinhoud luidde dat de bepalingen der overeenkomst van 14en December
1831, aangaande de daar vermelde vestingen, geen inbreuk mochten maken op
de volle souvereiniteit van den Koning van Belgie en de onafhankelijkheid
van dit land (23en Januari 1832).

Indien Leopold zijne genegenheid voor Frankrijk gedurende deze
onderhandelingen niet verborgen had, was het dat hij een nog inniger
verbond met dit land wenschte: namelijk zijn huwelijk met een der dochters
van Louis-Philippe. Hier ook waren hinderpalen uit den weg te ruimen:
vooreerst de weinige neiging van