nio, mi opinias, spertis ecx la plej
svagan antauxsenton pri la honorajxoj baldaux nin surfalontaj.

Je la dekunua de la vespero peza negxo komencis faladi. Baldaux post
eliri vilagxeton Veldenon, ni eniris tiun vastegan prerian solecejon
etendantan sian senfinan leuxgaron da sendoma morno en la direkto al
Jubileaj Kolonioj. La ventoj, malbremsataj far arboj aux montetoj,
aux ecx nomadaj rokoj, fajfegis feroce trans la ebenan sovagxejon,
pelante la falantan negxon antaux si kiel sxprucajxon fontintan el la
kresthavaj ondoj de sxtorma maro. La negxo pliprofundigxis rapide kaj
ni sciis, pro la mildigita rapido de la trajno, ke la lokomotivo
traplugis gxin kun konstante pligrandigxanta malfacileco. Efektive,
foje gxi preskaux plenhaltis meze de grandegaj drivajxoj sin
amasigintaj kiel kolosaj tomboj trans la fervojon. Interparolado
komencis maloftigxi. Gajecon anstatauxis serioza maltrankviligxo. La
eblo ekmalliberigxi en la negxo, sur la malmilda prerio, kvindek
mejlojn for de iu ajn konstruajxo, sin anoncis al cxiu menso kaj
etendis sur cxiun spiriton sian malesperigantan influon.

Je la dua de la mateno mi vekigxis el malfacila dormado pro la cxeso
de cxiu movado cxirkaux mi. La timigega vero sin trudis al mi kun
fulma rapideco: negodrivajxo malliberigis nin! "Cxiuj manoj eksaltu
al la savado!" Cxiu viro obeis tujege. En la sovagxan nokton, la
pecxan malhelon, la ondegan negxon cxiu estulo sin lancxis, plene
konsciante ke momento malsxparata nun povos pereigi nin cxiujn
poste. Sxovelilojn, manojn, tabulojn--ion ajn, cxion ajn povantan
flankenmovi negxon ni ekfunciigis. Strangan bildon konsistigis
tiu malgranda kompanio da frenezaj viroj batalantaj kontraux la
amasigxantaj negxoj, duone en la plej malhela ombro, duone en la
kolerigita lumo de la lokomotiva reflektoro.

Nura mallonga horo suficxis por pruvi la nepran senutilon de niaj
klopodoj. La sxtormo barikadis la vojon per dekduo da drivajxoj dum ni
forsxovelis unu. Kaj ecx pli malbone, ni eksciis ke la lasta granda
antauxenpelo de la lokomotivo rompis la antaux-malantaux-sxafton de la
pelrado! Ecx havante malfermitan vojon antaux ni, ni estintus tamen
senhelpaj. Ni eniris la vagonon lacigitaj pro nia laboro kaj ege
malgxojaj. Ni kunigxis cxirkaux la hejtostovoj kaj analizis tre
serioze nian situacion. Ni disponis pri nepre neniaj provizoj--sur
tio bazigxis nia cxefa cxagreno. Maleblis ke ni frostigxu cxar estis
bona provizo da ligno en la tendro. Jen estis nia so